Στο μισοσκόταδο, για τις ανάγκες της προβολής, της αίθουσας Φυσικών Επιστημών, ο μαθητής ξεκίνησε να πει τη γνώμη του.
"Εγώ κυρία βλέπω το πρόσωπο στο κάδρο σαν ένα πραγματικό παιδί. Τα σκουπίδια γύρω του, είναι οι παγίδες, τα άσχημα της ζωής και πέφτουν πάνω του. Αν όμως κάποιος βοηθούσε, θα μπορούσαμε να σώσουμε τη ζωή του παιδιού.
Να ανέβω πάνω να δείξω τι εννοώ;
Εδώ έχουμε δυο κόσμους. Το πράσινο κομμάτι είναι ο ένας κόσμος. Το παιδί λόγω διαχωρισμού, δεν μπορεί να φτάσει στον δικό μας. Η γειτονιά, ο κόσμος μέσα στον οποίο μεγαλώνεις, βάζει όρια, σύνορα. Κάποιος πρέπει να του δείξει, να το καθοδηγήσει για να περάσει στην άλλη πλευρά."
είχαν προηγηθεί κι άλλες γνώμες και άλλα σχόλια όπως:
"λόγω πνευματικής φτώχιας, δεν εκτιμούν την τέχνη"
"τους χρειάζονταν άλλα ( είχαν δηλαδή, άλλες ανάγκες) κι αυτό το πετάνε"
όλων φυσικά, προηγήθηκε η απορία κι η δυσάρεστη έκπληξη απο τη πράξη που τοποθετούσε το κάδρο μεταξύ των σκουπιδιών
η ανάλυση όμως του Σπύρου, έσπρωξε τη σκέψη μας και σε άλλα μονοπάτια
....
(η φωτογραφία μας πριν κερδίσει το βραβείο στο διαγωνισμό, ξεσήκωσε μεγάλη κι ενδιαφέρουσα συζήτηση στο facebook αναφορικά με την έννοια του όρου φτώχεια και το περιεχόμενό της αλλά και πολλά ακόμη, από την οποία συζήτηση.. κερδίσαμε, καθώς και τον χαρακτηρισμό "πολύ σκληρή" στο flickr, πράγμα το οποίο δεχτήκαμε...)
να συμπληρώσω μόνο πως η λήψη ήταν γνήσια
όχι σκηνοθετημένη
*******
για εμένα ενδιαφέρον παρουσίασε η εμπειρία αυτή καθεαυτή
η γνωριμία με τόπους της γειτονιάς που και τα ίδια τα παιδιά δεν είχαν επισκεφθεί τη στιγμή που κάποιοι μαθητές και φίλοι τους, ζουν και δραστηριοποιούνται εκεί..
οι συζητήσεις που ανοίξαμε με τους ανθρώπους έκαναν τους μαθητές να συμπεράνουν πως οι "απέναντι" σε μια κουβέντα μπορούν να συμπεριφερθούν όμορφα ανάλογα και με τον τρόπο των συνομιλητών τους...
η συνάντησή μας με ανθρώπους που μας κοίταζαν σα να είμαστε ξένοι μας έκανε να συνειδητοποιήσουμε πως και ξένοι είμαστε για εκείνους και πως κι εκείνοι κάπως έτσι αισθάνονται όταν εμείς τους κοιτάμε με τον ίδιο τρόπο...
οι συζητήσεις που ακολούθησαν στη τάξη με ταυτόχρονη προβολή των φωτογραφιών, ανέδειξαν τον πλούτο ψυχής και την ευαισθησία μας... αλλά και το γεγονός πως δεν είναι εύκολο να ορίσεις κι αποδεκτείς τον όρο φτώχεια ως στοιχείο και της δικής σου ζωής... το "βλέπεις" κυρίως στους "απέναντι"...
η δράση, με συμφωνία όλου του τμήματος, μετατράπηκε σε eTwinning project με τίτλο "Let's break down the walls" αναφερόμενοι στα τείχη που υψώνονται από τις κοινωνικές διαφορές
προσπαθήσαμε να δούμε το θέμα σε σχέση με τον ρόλο που μπορεί να παίξει η εκπαίδευση στην άρση των διαφορών και την ομαλή ένταξη των ατόμων στη κοινωνία που ανήκουν αλλά και την αποδοχή της διαφορετικότητας από την άλλη
και το σύνολο όχι ξεκομμένο από το θέμα της φτώχειας...
το πρόγραμμα δεν ολοκληρώθηκε δυστυχώς μέσα στο χρονικό περιθώριο που είχαμε βάλει αλλά ελπίζουμε πως θα μπορέσουμε να το συνεχίσουμε τη νέα σχολική χρονιά.
σαν τέλος, το βίντεο που φιάξαμε με ορισμένες απο τις φωτογραφίες που τραβήξαμε
στα ελληνικά..
στα αγγλικά.. απαραίτητο για τη σελίδα etwinning
*******
ευχαριστώ πολύ τους μαθητές μου που με ακολούθησαν και τους γονείς τους που με εμπιστεύτηκαν...
α.λ.
