η ιστορία του μικρού γλόμπου Ναλάμπη .

Εμένα με λένε Ναλάμπη.

Είμαι γλόμπος.

Η οικογένειά μου αποτελείται από 1.000.000 γιατί μόνο τόσοι λίγοι δημιουργήθηκαν εκείνη την ημέρα από τις βιομηχανίες της χώρας. Είμαι το τελευταίο μέλος της οικογενείας και κανένας δεν μου δίνει σημασία.

Από την αρχή της ζωής μου ήμουν άτυχος γιατί πάντα με χρησιμοποιούσαν για να αντικαταστήσω άλλους.

Συνέχεια έλεγα να αλλάξει κάτι και να που είμαι πολύ κοντά.

Ο ιδιοκτήτης μου, ο Γιώργος, πρέπει να φτιάξει ένα ηλεκτρικό κύκλωμα για το σχολείο.

Πήρε τον Μπαταριάκια, δύο Καλωδίους και τον Διακοπτάκια από το super market.

Ακόμα, πήρε και τον Ταβλάκια.

Πρώτα χρησιμοποίησε τον Κολλίτσα και συνέδεσε τον Μπαταριάκια με τον Ταβλάκια.

Στη συνέχεια, συνέδεσε τους Καλωδίους και τον Διακοπτάκια με τον ίδιο τρόπο το ένα δίπλα στο άλλο και στο τέλος να κλείνει.

Τελικά κερδίσαμε!

Ο Γιώργος κέρδισε τον διαγωνισμό και εγώ το βραβείο του πιο δυνατού λαμπτήρα!

Τέλος ένα πράγμα που κατάλαβα είναι ότι αν θες να καταφέρεις κάτι, θα το καταφέρεις όπως και αν είσαι..


Βασίλης Κ.
Γ'1

η ιστορία του μικρού γλόμπου Ναλάμπη!

Μια φορά και έναν καιρό στην πόλη του ΦΩΤΌΣ, στην κεντρική πλατεία υπήρχε ένα μεγάλο θέατρο όπου κατά καιρούς δίνονταν παραστάσεις.

Εκείνη την περίοδο ήρθε ένας θίασος με το μπαλέτο του. Είχε καταπληκτικούς χορευτές και ταχυδακτυλουργούς με φοβερές ικανότητες.

Η προέλευση του κόσμου ήταν πολύ μεγάλη για να δει αυτό το υπερθέαμα.

Πρωταγωνιστής ήταν ο πασίγνωστος χορευτής ΝΑΛΑΜΠΗΣ με την πανέμορφη ντάμα του ΝΑΔΙΝΗ.

Τους πλαισίωναν οι αδερφοί ΝΑΡΕΟΙΣ και κάτι μικρά ανθρωπάκια με το όνομα ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΑ.

Οι χορευτές χόρευαν με απίστευτα συντονισμένες κινήσεις.

Ο χώρος φωτιζόταν με πολλούς πυρσούς που έβγαζαν διάφορα χρώματα.

Η ιστορία της παράστασης διαδραματίζονταν ανάμεσα σε δύο νέα παιδιά που οι γονείς τους οι ΠΟΛΟΙ (έτυχε να έχουν το ίδιο επίθετο) δεν τα άφηναν να προχωρήσουν μαζί στη ζωή.

Ο ΝΑΛΑΜΠΗΣ ήταν πάντα σκοτεινός και στεναχωρημένος και κόντευε να πεθάνει.

Η ΝΑΔΙΝΗ απ' τη μεριά της ήταν κλεισμένη πάντα μέσα στο σπίτι μελαγχολική.

Ώσπου μια μέρα... οι καλοί κοινοί τους φίλοι τα ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΑ αποφάσισαν να τους βοηθήσουν.

Μετά από πολλές δυσκολίες έκλεψαν την όμορφη κοπέλα και την πήγαν στον αγαπημένο της.

Οι γονείς του οι ΠΌΛΟΙ υπέκυψαν μπρος στη μεγάλη αγάπη των δύο παιδιών και τους έδωσαν τη συγκατάθεσή τους.

Τέλος, πιάστηκαν όλοι μαζί χέρι-χέρι με τους δύο ερωτευμένους, ο ένας απέναντι από τον άλλο και χόρεψαν το χορό του κυκλώματος.

Ξαφνικά το πρόσωπο του ΝΑΛΑΜΠΗ έβγαλε ένα μαγικό φως που διαχύθηκε σε όλη την αίθουσα.

Η σκοτεινιά έφυγε και την θέση της πήραν χρυσές φλογίτσες που έτρεχαν σε κάθε γωνιά της αίθουσας.

Η αγάπη ανάμεσα στα δύο παιδιά ήταν παντοτινή.

Αυτή η παράσταση θα μείνει αξέχαστη σε όποιον την είδε και θα τη θυμάται για πολλά χρόνια!




Σοφία Μ.
(Γ'2)

το ποδόσφαιρό ως απλό ηλεκτρικό κύκλωμα ή...

...το αντίθετο!

Παππούς: λοιπόν μικρέ μου, θα σου εξηγήσω πως λειτουργεί ένα ηλεκτρικό κύκλωμα μιας και θες τόσο πολύ να μάθεις, μόνο που θα στο πω με μια παρομοίωση.

Γιωργάκης: ευχαριστώ πολύ παππού!

Παππούς: λοιπόν, το ηλεκτρικό κύκλωμα λειτουργεί σαν ομάδα ποδοσφαίρου. Πιστεύω ξέρεις από το αποτελείται ένα ηλεκτρικό κύκλωμα! έτσι;

Γιωργάκης: Ναι! από έναν διακόπτη, μια μπαταρία, καλώδια κι ένα γλόμπο.

Παππούς: Μπράβο!

Τα καλώδια μέσα τους περιέχουν μικρές μπίλιες, τα ηλεκτρόνια, οι οποίες θα μπορούσαν να είναι οι παίχτες-ποδοσφαιριστές.

Όταν δεν έχουν κάποιον να τους κατευθύνει, σε αυτήν την περίπτωση τον προπονητή-μπαταρία, κάνει ο καθένας του κεφαλιού του πηγαίνοντας όπου θέλει.

Όταν οι παίχτες-ηλεκτρόνια ακολουθήσουν τις εντολές του προπονητή-μπαταρία, θα πετύχουν το γκολ-λαμπάκι.

Γιωργάκης: και ο διακόπτης παππού, τι κάνει;

Παππούς: ο διακόπτης θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι η αποτυχία των παιχτών-ηλεκτρονίων να περάσουν την απέναντι άμυνα (ολοκλήρωση του κυκλώματος) και να βάλουν γκολ-άναμμα λάμπας.

Όταν η σύνδεση όλων αυτών, λάμπας, μπαταρίας, καλωδίων και διακόπτη, διακοπεί, είναι σαν την αποτυχία των παιχτών να βάλουν γκολ, δηλαδή να ακολουθήσουν τις εντολές του προπονητή. Όταν είναι ανοιχτός ο διακόπτης, έχουμε την αποτυχία, όταν όμως έχουμε κλειστό τον διακόπτη, έχουμε το γκολ!!!!

Γιωργάκης: ευχαριστώ πολύ παππού!! Κατάλαβα!!!!

Λεωνίδας Π.

(Γ2)

η ιστορία του μικρού γλόμπου Ναλάμπη!

ποιος είπε πως όταν βαριούνται οι καθηγητές η ώρα πάει χαμένη; να μην το βάλει στοίχημα μπορεί και να χάσει! το "παιχνίδι" αυτό, ξεκίνησε πέρυσι την πρώτη ημέρα μετά τις διακοπές των Χριστουγέννων τα τμήματα της Γ ήταν βαριεστημένα κι αυτό ήταν κολλητικό ότι όμως χειρότερο μπορεί να σε βρει την ωρα του μαθηματος είναι ένα τμήμα που χαζολογάει χωρίς περιεχόμενο τότε, σκέφτηκα κι έβαλα στα παιδιά μια εργασιούλα γραπτή στην οποία είχαν καθήκον να παρουσιάσουν την λειτουργία ενός ηλεκτρικού κυκλώματος τόσο απλά που να την καταλαβαίνει κι ένα μικρό πολύ παιδί γράφηκαν απίθανες ιστορίες, αλλες προσέγγιζαν με επιτυχία και το φυσικό μέρος, αλλες ηταν καλές απο φιλολογική άποψη όλες καταδείκνυαν το βαθμό κατανόησης του θέματος αλλά κυρίως τον συναισθηματικό και γενικά εσωτερικό κόσμο των μαθητών μου φέτος το επαναλάβαμε τα μεχρι στιγμής αποτελέσματα ήσαν εξ ισου ενθαρρυντικά και ποιοτικά ενδιαφέρον έχει για μένα και το γεγονός της αποδοχής μιας τέτοιας μορφής εργασίας απο τα παιδιά ξεκινάω λοιπόν τις δημοσιεύσεις γιατί θεωρώ πως οφείλω να μοιραστώ την εμπειρία

*******

 η γλυκειά μου Άννα-Μαρία ( Γ2)

" Η μικρή Ευγενία μπαίνει μέσα στο δωμάτιο της, ανάβει ένα μικρό φωτάκι και λέει: μαμά! μαμά! θέλω να μου πεις την ιστορία του μικρού Ναλάμπη! μαμά: Πριν πολλά χρόνια ήταν ένα ζευγάρι που είχε τρία παιδιά. Τον πρώτο τον ονόμασαν Μπαταριούλη και ήταν πολύ ζωηρός και γεμάτος ενέργεια. Τον δεύτερο τον ονόμασαν Καλωδιάκο. Αυτός ήταν αδύνατος, πολύ ψηλός και μπορούσε να χωρέσει παντού. Τον τρίτο, τον πιο μικρό, τον ονόμασαν Ναλαμπη και δεν είχε τίποτα ιδιαίτερο, ήταν κοντούλης και λίγοστρογγυλός. Ένα ανοιξιάτικο σούρουπο, έτσι όπως έπαιζαν τα τρία αδερφάκια ενώθηκαν. Ο Καλωδιάκος έδωσε τα χέρια του στον Μπαταριούλη και ο μικρός Ναλάμπης έπιασε τον αδερφό του τον Καλωδιάκο από την μέση. Ξαφνικά, ο Ναλάμπης έγινε πολύ φωτεινός και αυτό φάνηκε σε όλους πολύ περίεργο. Τα τρία αδέρφια ξαφνιάστηκαν πολύ και αναρωτήθηκαν πως έγινε αυτό, αφού και άλλες πολλές φορές είχαν πιαστεί και στον Ναλάμπη δεν είχε αλλάξει τίποτα. Έτσι, τα τρία αδερφάκια έκαναν διάφορες κινήσειςκαι δοκίμασαν να πιαστούν με διάφορους άλλους τρόπους, μα στο τέλος κατάλαβαν πως μόνο με αυτή τη σειρά ο Ναλάμπης φώτιζε. Ο μικρός Ναλάμπης ήταν πολύ χαρούμενος που επιτέλους και αυτός με την βοήθειά των αδερφών του, ήταν κάτι ξεχωριστό. Από εκείνη την ημέρα, τα τρία αδερφάκια παίζουν συνέχεια αυτό το παιχνίδι. Η μικρή Ευγενία έκλεισε τα ολοστρόγγυλα γαλανά ματάκια της και η μητέρα της τής έσβησε το φωτάκι αφήνοντάς την να κοιμηθεί ήσυχα. "