το 1ο Γυμνάσιο Ζεφυρίου πάει Παλαιά Βουλή .

ανάμεσα στα σημαντικά γεγονότα της σχολικής μας ζωής, οφείλουμε, κατά τη γνώμη μου, να κατατάξουμε τις επισκέψεις μας σε διάφορους χώρους

την 1η του μήνα που φεύγει, όπως ήταν προγραμματισμένο, καταμερίσαμε τους καθηγητές ανά τάξη και συνοδεύσαμε τα παιδιά σε εξωσχολικές δραστηριότητες

μου έτυχε (αναρωτιέμαι δηλαδή κατά πόσο ήταν τυχαίο..:))), να συνοδεύσω την Γ γυμνασίου στην επίσκεψή της στην Παλαιά Βουλή

α, μα δεν το κατάλαβα το: και; τι;...

ησυχάσατε;

το ίδιο κι εγώ!

μπήκα καταχαρούμενη (έτσι είμαι συνήθως σε τέτοιες εκδηλώσεις) στο πούλμαν και στρογγυλοκάθισα με το αβαντάζ πως οι δύο άρρενες συνάδελφοι, δε θα άφηναν σε δυο κυρίες, εμένα και τη Μαρία, να αναλωθούν με τα πολύ σοβαρά διαδικαστικά

πράγματι και πράγματι η αφεντιά μου, καθώς ήταν ήδη κουρασμένη από τα δικά της ποικίλα καθήκοντα, κάθισε σε θέση απόλαυσης της διαδρομής

με την ευκαιρία.. υπέροχα γκράφιτι στους δρόμους της Αθήνας

αμ δε!

είχα λογαριάσει χωρίς τον ξενοδόχο!

κι όταν ο "ξενοδόχος" είναι ο κύριος Σταυρόπουλος, το μενού κρύβει εκπλήξεις!!!...

μας παρέδωσε από ένα φάκελο, κρατώντας και έναν ακόμη για τον εαυτό του

παράλληλα μας ανακοινώθηκε το σχέδιο ..δράσης

οι μαθητές θα χωρίζονταν σε ομάδες με κριτήριο την εποχή γέννησής τους, κι εμείς θα ακολουθούσαμε ανάλογα

στο πακέτο που μας παραδόθηκε υπήρχαν φωτοτυπημένες φωτογραφίες από εκθέματα που θα βλέπαμε κι ανάλογο ερωτηματολόγιο

διαφορετικά για κάθε ομάδα

στο τέλος, ένα στοιχειώδες εργαλείο αξιολόγησης της δράσης

ο ίδιος εκτός από την ομάδα του, ανέλαβε και την ξενάγηση

το πράγμα κύλησε εξόχως καλά με τα αποτελέσματα να φαίνονται στα μάτια των μαθητών μας

σε μια καλύτερη φάση ενδεχομένως να σταθώ ικανή να προσθέσω και στοιχεία από τους φακέλους και την εξέλιξη του θέματος

δεν θάθελα όμως να περάσει η χρονιά δίχως να αναφερθώ σε αυτή την έξοχη δραστηριότητα με την ευθύνη του συναδέλφου

και δεν ήταν η πρώτη φορά..

σε κάποια επόμενη ημέρα, στο σχολείο πλέον, "παίζοντας", αξιολογήσαμε και σαν ομάδα συνοδών τα αποτελέσματα, τη συμμετοχή και τα αποτελέσματά της όπως κατεγράφησαν στα ερωτηματολόγια, κάθε ομάδας...

προς το παρόν, κάποιες από τις φωτογραφίες που συγκέντρωσα παίζοντας το ρόλο του άτακτου μαθητή..!!!

προσέξτε τη φορεσιά του Κολοκοτρώνη..

αλλιώς είχα στο μυαλό μου τους ήρωες

το ίδιο και τα παιδιά

θα φταιν' τα παραμύθια

ή μήπως οι εικόνες;.....

κΑλές γιΟρτές!!!!

οι μαθητές του Α2 τμήματος του σχολείου μας εύχονται με τον δικό τους τρόπο

αρχικά φιάξαμε ένα "σακούλι" στον πίνακα, με πράγματα κι ευχές που θεωρούμε σημαντικές για όλους

μετά προσπαθήσαμε σε μικρές και μεγάλες καρτούλες να φιάξουμε ο καθένας τη δική του ευχούλα

κατόπιν σχηματίσαμε το δεντράκι των ευχών μας στον πίνακα ανακοινώσεων

και.. ιδού!

Χρόνια Πολλά, Καλή Χρονιά

Ευτυχισμένο το 2011 και υγεία

(Μαρισόφη)

Καλά Χριστούγεννα, υγεία, ευτυχία, χαρά, αγάπη σ' όλο τον κόσμο

(Αλεξάνδρα)

Ευτυχισμένο το 2011, Καλή Χρονιά

(Νίκος)

Καλά Χριστούγεννα, καλή Πρωτοχρονιά, εύχομαι ο καινούργιος χρόνος να φέρει σε όλο τον κόσμο υγεία, χαρά, αγάπη μα πολύ αγάπη

(Δέσποινα)

Καλές γιορτές, χαρά και ειρήνη

(Κωνσταντίνος)

Εύχομαι να έχω αγάπη, υγεία και ευτυχία με τη νοικογένειά μου και τους συνανθρώπους μου

(Γιάννης)

Να πάρω περισσότερα CD για PS3..

(Φάνης)

Καλά Χριστούγεννα με υγεία και αγάπη

Να είναι καλά οι καινούργιοι χρόνοι

Εύχομαι ευτυχία και υγεία σ' όλο το κόσμο

Καλά Χριστούγεννα, καλή χρονιά

(Αικατερίνη)

Εύχομαι αγάπη σε όλο το κόσμο, χαρά, ειρήνη και ότι επιθυμήσει ο κόσμος. Καλά Χριστούγεννα.

Ευτυχισμένα Χριστούγεννα, υγεία, ευτυχία σ' όλο το κόσμο με πολύ αγάπη...

(Δήμητρα)

Εύχομαι υγεία και αγάπη για όλο το κόσμο και καλά Χριστούγεννα.

Πάει κι αυτό το έτος

πέρασε μοναχικά

μα, ελπίζω ο καινούργιος χρόνος

ναναι γεμάτος με αγάπη και χαρά

Μέσα απο τη καρδιά μου

θα σας πω το πόσο πολύ σας αγαπώ

και το παλιό το έτος παιδιά

πάει! πέρασε κι αυτό!!!!...

(Ελένη)

κΑλές ΓιορτΈς!

Poverty and Social Exclusion: απονομή βραβείων

σήμερα, βρεθήκαμε από τους πρώτους στη τελετή απονομής βραβείων για τις καινοτόμες δράσεις etwinning,

καταχαρούμενοι,

όχι άδικα μια που στον τομέα που συμμετείχαμε,

κερδίσαμε την πρώτη θέση με το έργο: πενία - παιδεία - εγκατάλειψη

έχουμε και λέμε:

νάμαστε κι εμείς!

ελαφρώς κουνημένοι γιατί παίρνουμε από μάτι...:))

εδώ, στη φάση που μας διαπερνούν,

όλους,

ρεύματα πνευματικότητας ή υπερδιέγερσης

η Μαριλένα στοχάζεται περιμένοντας

κι εγώ αρπάζω την ευκαιρία

να απαθανατίσω τη στιγμή και τη φατσούλα της :))

σε πρώτο και δεύτερο πλάνο, η τσαχπινιά κι ο στοχασμός

η αναμονή γύρευε λόγου να γίνει πιο υποφερτή

έι! δώστε μου την προσοχή σας!!!

εντάξει! η αναμονή μας κούρασε κι επιζητούμε διέξοδο στη κουβεντούλα

πρώτο και δεύτερο πλάνο

ο θίασος επί σκηνής

όχι όλος

ένα μερος του, όπως το είχαμε σχεδιάσει απο το σχολείο

πάντως, το μοναδικό σχολείο που έβαλε τους επί τους ουσίας πρωταγωνιστές, στο προσκήνιο

πρώτα ο μαθητής, δε λέμε;...

το βραβείο μας!!!

είμαστε καταχαρούμενοι

αυτό όμως δεν σημαίνει πως δεν σταθήκαμε και κριτικά στα πράγματα,

με τις δυνάμεις και την ευαισθησία που διαθέτουμε

"δηλαδή κυρία, βραβευτήκαμε που αναδείξαμε τη φτώχεια;

εμείς δεν θέλουμε την φτώχεια"

το βλέμμα του Σπύρου είχε την ένταση και τη σοβαρότητα ενός ανθρώπου που έχει ήδη προχωρήσει τη σκέψη του πέρα από την ερώτηση που έκφρασε και με τον τρόπο που το έκανε

ελπίζω να έχουμε τη δύναμη και τη φαντασία

να εξελίξουμε το θέμα σε ευρεία συζήτηση και πρακτική

ίσως και μακρυά από διαγωνισμούς...

για την ουσία του θέματος ...

πάντα το πράσινο θα γίνεται πιο ελκυστικό όταν εντός του γεννιέται το κόκκινο...

[κι ας είμαι παναθηναϊκός..]

οι δυο τελευταίες φωτογραφίες

είναι από θάμνους στην έξοδο του Υπουργείου

λεπτομέρειες καθώς και τα υπόλοιπα, θαυμάσια, διαγωνιζόμενα έργα

μπορεί κανείς να δεί εδώ:

http://www.etwinning.gr/?sectionId=18&articleId=561

http://www.etwinning.gr/files/1292510942afisa2010_apopsasiepitropis.pdf

http://www.etwinning.gr/new/contests/poster2010

ευχαριστώ θερμά τους μαθητές μου για το ξεκίνημα αυτού του ταξιδιού...

Poverty and Social Exclusion .

όλα τα στιγμιότυπα είναι γνήσια
κανένα δεν "στήθηκε" από εμάς
κάνοντας κλικ επάνω σε καθε ένα, μεγεθύνονται [ελπίζω]

- ας γκρεμίσουμε τα "τείχη" -

με αυτόν τον τίτλο έστειλα προχτές, την παραπάνω φωτογραφία στον μαθητικό διαγωνισμό στα πλαίσια του έτους για την καταπολέμηση της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού

το έναυσμα για την συμμετοχή μας έφτασε σε εμένα μέσω του etwinning letter list:

"Η ελληνική Εθνική Υπηρεσία Υποστήριξης της δράσης eTwinning (ΕΥΥ), στο πλαίσιο των δραστηριοτήτων για το Ευρωπαϊκό Έτος 2010, προκηρύσσει εθνικό μαθητικό διαγωνισμό δημιουργίας αφίσας με θέμα την Καταπολέμηση της Φτώχειας και του Κοινωνικού Αποκλεισμού."

επιζητώντας τρόπους να δραστηριοποιήσω τόσο τον εαυτό μου όσο και τους μαθητές μου σε δρόμους και τρόπους μάθησης έξω από τους δεδομένους και παλαιωμένους, άρπαξα την ευκαιρία και έθεσα την πρόκληση στο Β1 τμήμα του σχολείου μας

δεν θυμάμαι πως ακριβώς το ξεκίνησα

θυμάμαι όμως τις φατσούλες των μαθητών

ο κύβος ερρίφθη πάραυτα και το ραντεβού για την πρώτη βόλτα έκλεισε Πέμπτη μεσημέρι

άτομα έξι μαζί με εμένα και τον αδελφό της Μαρίας

ο Ηλίας στο ρόλο του ξεναγού, πλοηγού ή gps

οι υπόλοιποι με τα μάτια ανοιχτά σε ότι δεν είχαμε ξαναδεί

στην αυλή της κυρίας Κυριακής, εντοπίσαμε την εικόνα που ακολουθεί κι είναι η δεύτερη που επέλεξα να στείλω στον διαγωνισμό

μια σταφυλιέρα όπως μας εξήγησε η ίδια η κυρία

κάποτε είχε και τον κάδο από κάτω όπου έσταζε το στυμμένο σταφύλι

η κυρία Κυριακή μας έβαλε και στο σπίτι της

επιλέξαμε να μη βγάλουμε φωτογραφίες

άλλωστε, ο στόχος μας δεν ήταν να κάνουμε ρεπορτάζ καταδεικνύοντας τη φτώχεια, τη δυστυχία, αλλά να γνωρίσουμε γωνιές τη γειτονιάς μας που δεν είχαμε ξανά την ευκαιρία

- κοινωνικές ανισότητες -

με αυτόν τον τίτλο έγινε η αποστολή αυτής της 2ης φωτογραφίας

βήμα βήμα ανακαλύπταμε το πρόσωπο μιας πόλης που παρά το ότι διδάσκω 13 χρόνια σε σχολείο της, δεν ήξερα από κοντά

αν με ρωτήσει κανείς για την αποτίμηση της πρώτης αυτής βόλτας αλλά και του συνόλου της δουλειάς που σκεφτήκαμε να συνεχίσουμε, θα ήταν πως το σημαντικότερο υπήρξε ότι το σχολείο άνοιξε τις πόρτες του και βγήκε στους δρόμους και τα στενά της γειτονιάς

πως το σχολείο πήγε στη γειτονιά και δεν περίμενε αυτήν νάρθει στην αυλή του..

- διέξοδος -

η τιτλοδότηση σε αυτή την σύνθεση

δέκα νομίζω οι συμμετέχοντες στη δεύτερη βόλτα, χώρια ο Φίλιππος ο μικρός αδελφός του Παναγιώτη, η μαμά της Ουρανίας κι εγώ

νέες εντυπώσεις, νέες προσεγγίσεις, γέλια, πειράγματα, χαρά

σημειώνω εδώ δυο φράσεις που "βγήκαν" αυθόρμητα απο το στόμα των παιδιών και δείχνουν ένα μέρος της αλήθειας

..."μας κοιτάνε σαν ξένους"

"τελικά είναι ευγενικοί άμα τους μιλήσεις ευγενικά"

- να κάνουμε την παιδεία, γέφυρα στις κοινωνικές ανισότητες -

ο τίτλος αυτής της σύνθεσης

η δική μου αίσθηση συμπυκνώνεται στην απάντηση που έδωσα σε μια ερώτηση του Χρήστου στο facebook:

- αν δεν ένοιωθα ασφαλής μαζί σας από την άποψη της συνεργασίας μας σε ένα άγνωστο για εμένα περιβάλλον και με την ευθύνη σας απέναντι στους γονείς σας, αν δεν μου άρεσε η παρέα κι αν η βόλτα μου προκαλούσε αμηχανία ή φόβο, δεν θα σκεφτόμουν ...και φυσικά δεν θα το έλεγα δημοσίως πως θα το καθιερώσουμε

ναι! αποφασίσαμε να το συνεχίσουμε και να φιάξουμε κι ένα πρόγραμμα etwinning να ανταλλάξουμε εμπειρίες με κάποιο σχολείο της Ευρώπης

πενία - παιδεία - εγκατάλειψη

το θέμα αυτής της φωτογραφίας που πολυσυζητήθηκε

όταν αντικρίσαμε το "θέμα" μας, το πρώτο που μου ήρθε στο μυαλό ήταν η μεταφορική σημασία

μια κοινωνία που πετάει τα γεννήματα της, τα παιδιά, το μέλλον, στα "σκουπίδια"

ποιες είναι αυτές οι συνθήκες που οδηγούν τον άνθρωπο σε αυτή τη πράξη;

ποια άλλη φτώχεια είναι πιο μεγάλη από αυτήν μιας τέτοιας κατάστασης;

ποιο υπόβαθρο αν όχι αυτό της παιδείας, δεν είναι το ικανό κι αναγκαίο να βγει η κοινωνία από αυτή την θέση;

τέλος

με αγάπη.. στους μαθητές μου...

θα επανέλθουμε....