pRoper edUcation: Αιολική Ενέργεια

ΑΙΟΛΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ

Αιολική ενέργεια ονομάζεται η ενέργεια που παράγεται από την εκμετάλλευση του πνέοντος ανέμου.

Η ενέργεια αυτή χαρακτηρίζεται «ήπια μορφή ενέργειας» και περιλαμβάνεται στις καθαρές πήγες όπως συνηθίζεται να λέγονται οι πήγες ενέργειας που δεν εκπέμπουν ή δεν προκαλούν ρύπους.

Η εκμετάλλευση της αιολικής ενέργειας χάνεται στα βάθη της ιστορίας.
Ο εγκλωβισμός, κατά τον Όμηρο, των ανέμων στο ασκό του Αιόλου δείχνει ακριβώς την ανάγκη των ανθρώπων να διαθέτουν τους ανέμους στον τόπο και χρόνο που οι ίδιοι θα ήθελαν.
Η αρχαιότερη μορφή εκμετάλλευσης της αιολικής ενέργειας ήταν τα ιστία(πανιά) των πρώτων ιστιοφόρων πλοίων και πολύ αργότερα οι ανεμόμυλοι στην ξηρά.

Ονομάζεται αιολική γιατί στην ελληνική μυθολογία ο Αίολος ήταν ο θεός του ανέμου.

Ο άνεμος είναι μια ανανεώσιμη πηγή ενέργειας που μπορεί να αξιοποιηθεί στην παράγωγη ηλεκτρισμού.

Οι άνθρωποι έχουν ανακαλύψει την αιολική ενέργεια εδώ και χιλιάδες χρόνια.

Οι ανεμόμυλοι έδιναν κάποτε κίνηση στις τεράστιες μυλόπετρες, που άλεθαν το σιτάρι μετατρέποντας το σε αλεύρι.

Στις μέρες μας τα συστήματα εκμετάλλευσης της αιολικής ενέργειας αφορούν κύριος μηχανές που μετατρέπουν την ενέργεια του ανέμου σε ηλεκτρική ενέργεια και ονομάζεται «ανεμογεννήτριες»

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΑΝΕΜΟΜΥΛΟΥ

Ο πρώτος ανεμόμυλος σχεδιαστικέ από τον Ήρωνα τον 3^ο προ Χριστού αιώνα. Ήταν οριζοντίου άξονα περιστροφής και είχε τέσσερα πτερύγια. Στην Ελλάδα η χρήση των ανεμόμυλων υπήρξε αρκετά εκτεταμένη, λόγω του πλούσιου αιολικού δυναμικού της χώρας. Αν και είχαν εμφανιστεί πολλούς αιώνες πριν, η χρήση τους καθιερώθηκε κατά τη Βυζαντινή περίοδο, γνωρίζοντας ακόμα μεγαλύτερη διάδοση κατά την περίοδο της Φραγκοκρατία, κυρίως στο ανατολικό Αιγαίο αλλά και στην ενδοχώρα.

Κατά κανόνα στεγαζόταν σε κυλινδρικά , πέτρινα, διώροφα,κτίρια.
Στον επάνω όροφο βρισκόταν ο άξονας και το σύστημα μετάθεσης της κίνησης, ενώ στον κάτω όροφο γινόταν η άλεση και αποθήκευση των σιτηρών.
Τα πτερύγια τους ήταν πάνινα, 5_15 μέτρα σε μήκος και πλάτος το1/5 του μήκους του.
Ένας ανεμόμυλος μπορούσε να αλέσει 20_70κιλα σιτηρών την ώρα, ανάλογα με την ένταση και την φόρα του ανέμου.

Όταν δε φυσούσε, οι μύλοι δεν μπορούσαν να λειτουργήσουν.

Εκείνες τις μέρες όμως που είχε δυνατό αέρα, δούλευαν ώρες πολλές, ακόμα και τη νύχτα . Βέβαια, όταν δεν είχαν σιτάρι ή κριθάρι ν’ αλέσουν, τότε έδεναν τα πανιά, για να μην γυρνάνε και σπάσουν.
Σήμερα οι περισσότεροι ανεμόμυλοι έχουν ερειπωθεί και διατηρούνται ελάχιστοι, κυρίως για τουριστικούς λογούς.

ΠΟΡΕΙΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

ΠΡΩΤΟ ΣΤΑΔΙΟ, ΠΡΟΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΙΚΟ

1) Aναζήτηση σχεδίου σε περιοδικά και εγκυκλοπαίδειες

2) Συγκέντρωση υλικών

ΔΕΥΤΕΡΟ ΣΤΑΔΙΟ , ΥΛΟΠΟΙΗΣΗ ΣΧΕΔΙΟΥ

1) Σχεδιασμός του ανεμόμυλου σε χαρτί
2) Κατασκευή τις βάσης από φελιζόλ
3) Κατασκευή του κυρίου μέρους και της στέγης
4)Πέρασμα του ανεμόμυλου εξωτερικά με κόλα για να σκληρύνει
5) Στοκάρουμε τον ανεμόμυλο με ιδικό σοφά και στερεώνουμε την στέγη
6) Καλύπτουμε την στέγη με μικρά ξυλαράκια από καλάμια
7) Βάψιμο του ανεμόμυλου και της βάσης
8) Κατασκευή της πτερωτής του ανεμόμυλου από φυσικά ξύλα και σκηνή
9) Κολλάμε μικρά τρίγωνα πανάκια πάνω στην πτερωτή

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΟΥ ΑΝΕΜΟΜΥΛΟΥ

Φαίνεται ότι οι αρχαίοι λαοί τις Ανατολής χρησιμοποιούσαν ανεμόμυλους, αν και η πρώτη αναφορά σε ανεμόμυλο εμφανίζεται σε έργα Αράβων συγγραφέων του 9^ου μ.χ αιώνα. Αυτό το συγκρότημα των ανεμόμυλων βρισκόταν στο Σειστάν, στα σύνορα της Περσίας και Αφγανιστάν και ήταν ‘’οριζόντιο τύπου’’ δηλαδή με ιστία (φτερά) τοποθετημένα ακτινικά σε έναν κατακόρυφο άξονα.

Ο άξονας αυτός στηριζόταν σε ένα μόνιμο κτίσμα με ανοίγματα σε αντιδιαμετρικά σημεία για την είσοδο και την έξοδο του αέρα. Κάθε μύλος έδινε απευθείας κίνηση σε ένα μόνο ζεύγος μυλόπετρες. Οι πρώτοι μύλοι είχαν τα ιστία κάτω από τις μυλόπετρες, όπως δηλαδή συμβαίνει και στους οριζόντιους νερόμυλους. Από τους οποίους φαίνεται ότι προερχόταν.

Σε μερικούς από τους μύλους που σώζονται σήμερα τα ιστία τοποθετούνται πάνω από τις μυλόπετρες.
Τον 130 αιώνα οι μύλοι αυτού το τύπου ήταν γνωστοί στη βόρεια Κίνα, όπου μέχρι και τον 16^ο αιώνα τους χρησιμοποιούσαν για εξάτμιση του θαλασσινού νερού στην παραγωγή αλατιού. Τον τύπο αυτό του μύλου χρησιμοποίησαν επίσης στην Κριμαία, στις περισσότερες χώρες της Δ. Ευρώπης και στις Η.Π.Α, μόνο που λίγοι από αυτούς διασώζονται σήμερα.

ΧΡΗΣΙΜΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΑΝΕΜΟΜΥΛΟΥ

Σε ένα μεγάλο μέρος της Ευρώπης ,οι ανεμόμυλοι χρησίμευσαν αρχικά στον να αλέσουνε το σιτάρι, αν και οι μεταγενέστερες εφαρμογές περιέλαβαν τη άντληση ύδωρ Σήμερα οι άνθρωποι χρησιμοποιούν τους ανεμόμυλους για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας.

ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΑΝΕΜΟΜΥΛΟΥ ΣΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ

Οι ανεμόμυλοι σύμφωνα με την χρήση που είχαν τα παλιά χρόνια, δηλαδή την άλεση του σίτου ἠ την άντληση του ύδατος, θα λέγαμε ότι δεν είχαν καμία επίπτωση στο περιβάλλον. Στις μέρες μας όμως που ανεμογεννήτριες, που θεωρούνται εξελιγμένοι ανεμόμυλοι, χρησιμοποιούνται στην παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος, θα λέγαμε ότι επιδρούν θετικά στο περιβάλλον δίνοντας λύση στο πρόβλημα της ηλεκτροπαραγωγής. Το « καύσιμο» είναι άφθονο, αποκεντρωμένο και δωρεάν. Δεν εκλύονται «αέρια θερμοκηπίου» και άλλοι ρύποι και οι επιπτώσεις στο περιβάλλον είναι μικρές σε σύγκρουση με τα εργοστάσια ηλεκτροπαραγωγής από συμβατικά καύσιμα.