στη γιορτή για το Πολυτεχνείο .

Η χθεσινή ημέρα ήταν αφιερωμένη στην 35η επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου.Το Νοέμβριο του 1973 το εκπαιδευτικό αυτό ίδρυμα συγκέντρωσε τη προσοχή όλων των Ελλήνων αλλά και των ξένων χάρη στην αγωνιστικότητα των φοιτητών που στην αρχή προβάλλουν τα αιτήματά τους αλλά στη συνέχεια ξέσπασαν σε διαμαρτυρία κατά της δικτατορίας που υπήρχε τότε στην Ελλάδα.
Η εξέγερση των φοιτητών δημιούργησε ανησυχία στους δικτάτορες για τη θέση τους. Έτσι, στις 17 Νοέμβρη παραβίασαν το Πανεπιστημιακό άσυλο και διέταξαν τα τανκς να κινηθούν εναντίον όσων ήταν στο Πολυτεχνείο. Έτσι έχασαν τη ζωή τους πολλοί φοιτητές, μαθητές και άλλοι πολίτες. Τα γεγονότα αυτά βοήθησαν στη πτώση της χούντας.
Για την ημέρα αυτή πολλά ποιήματα και τραγούδια έχουν γραφτεί. Μερικά ακούστηκαν στη γιορτή μας.

Λάζαρος Κουλτσόπουλος - Α2

« Εγώ εχτές που ήμουνα στη χορωδία, αισθανόμουνα αεράτος. Ο κόσμος είχε τα μάτια του πάνω μου και τα φώτα χτύπαγαν πάνω μας. η γιορτή μου άρεσε κι ελπίζω και στους ανθρώπους να άρεσε.»

« Η γιορτή μας ήταν πολύ καλή γιατί όλα τα παιδιά ήταν οργανωμένα σοβαρά αλλά όχι βαρετά. Επίσης το σχολείο μας διαθέτει καταπληκτικές φωνές. …»

« Χτες κάναμε τη γιορτή του Πολυτεχνείου. Δεν ήταν καθόλου βαρετή.. Εγώ ήμουν στη χορωδία. Νομίζω ότι άρεσε και στο κοινό. Το χειροκρότημα τους κάθε φορά ήταν υπέροχο και ειδικά στο τέλος. Καταλάβαμε ότι το ευχαριστήθηκαν.»

«.. Εγώ είπα ποίημα. Είπα τον Επιτάφιο του Γιάννη Ρίτσου. Πιστεύω ότι ήταν πολύ καλή γιορτή, γιατί τα παιδιά έλεγαν τα ποιήματα με πάθος και τα παιδιά της χορωδίας τραγουδούσαν πολύ ωραία. … Παρ’ ό λυτά, τα απιδιά που ήμασταν πάνω στη σκηνή έλεγαν διάφορα αστεία και έτσι κάποιες στιγμές γελάγαμε.»

« Στη γιορτή του Πολυτεχνείου εγώ καθόμουνα με τους φίλους μου και μιλάγαμε και γι αυτό δε πρόσεχα και πολύ. Όμως θυμάμαι ότι όλοι είπαν καλά τα ποιήματα. Αυτό που δε μου άρεσε ήταν ένα τραγούδι που είπαν και με έκανε να κοιμηθώ. …»

« Εγώ δεν ένοιωσα τίποτα γιατί ούτε ποίημα μου δώσανε, ούτε στη χορωδία με βάλανε. Μερικές φορές όταν ήμουνα κάτω στις καρέκλες ένοιωθα ότι ήθελα και γω κάποια φορά να ήμουν εκεί πάνω σε κάποια γιορτή αλλά αυτό δε πρόκειται να γίνει . Το ξέρω και το αισθάνομαι γιατί κανείς δε με επιλέγει ούτε εδώ στο σχολείο, ούτε στο Δημοτικό με επίλεγε κανείς.»

« … Εγώ ήμουνα στη χορωδία και έλεγα ποίημα. Τιμούσα τους φοιτητές. Ένοιωθα μεγάλη χαρά, τιμή και περηφάνια όπου οι καθηγητές μου μού έδωσαν την ευκαιρία να τιμήσω τους ανθρώπους λέγοντας ποίημα και διάφορα τραγούδια που διηγούνταν πως πέρναγαν οι φοιτητές εκείνη τη στιγμή.»

τα κειμενα εγραψαν μαθητες της Α ταξης

α.λ.