όπου η χρονιά αρχίζει τον Σεπτέμβρη

σε πόλεις σύγχρονης οργάνωσης

το πνεύμα που θα φωτίσει τον νου, ενέχει θέση ανεμιστήρα εκ της οροφής του ουρανού ιπτάμενου, με απ' ευθείας σύνδεση στα κανάλια της σοφίας μέσω πολύπλοκων κεραιών

είθε να έλειπαν τα "ταβάνια" ως διαχωριστικά σύνδεσης με το όνειρο

είθε να μην πάψουν τα παιδιά του κόσμου να οραματίζονται

με το βλέμμα υψούν εις το μέλλον

Καλή σχολΙκή χρΟνιά

με αυτές τις περίεργες σκέψεις και δυο ποιήματα του Prever

ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΥΛΙ - ΛΥΡΑ ΠΑΙΖΕΙ
και το παιδί τραγουδάει
κι ο καθηγητής φωνάζει:
"Πότε θα πάψετε να κάνετε τον καραγκιόζη!"
Μα όλα τ' άλλα παιδιά
ακούν τη μουσική
κι οι τοίχοι της τάξης
σωριάζονται ήσυχα
και τα τζάμια ξαναγίνονται άμμος
το μελάνι ξαναγίνεται νερό
τα θρανία ξαναγίνονται δένδρα
η κιμωλία ξαναγίνεται ακρογιάλι
το φτερό ξαναγίνεται πουλί.

και

Ο ΚΑΚΟΣ ΜΑΘΗΤΗΣ
Λέει όχι με το κεφάλι
μα λέει ναι με την καρδιά
λέει ναι σ' όποιον αγαπάει
λέει όχι στον καθηγητή
είναι ορθός
τον ρωτάν
κι όλα τα προβλήματα έχουν δοθεί
ξαφνικά τον πιάνουν ακατάσχετα γέλια
και τα σβήνει όλα
τα ψηφία και τις λέξεις
τις ημερομηνίες και τα ονόματα
τις φράσεις και τους γρίφους
και παρά τις φοβέρες του καθηγητή
κατω από τα γιουχαΐσματα των καλών μαθητών
με κιμωλίες όλων των χρωμάτων
πάνω στον μαυροπίνακα της δυστυχίας
ζωγραφίζει το πρόσωπο της ε υ τ υ χ ί α ς.

η φωτογραφία

ανήκει στην συλλογή

του φίλου Κώστα Κουρτή

αναρτημένη στο panoramio