ποιος είπε πως όταν βαριούνται οι καθηγητές η ώρα πάει χαμένη;
να μην το βάλει στοίχημα
μπορεί και να χάσει!
το "παιχνίδι" αυτό, ξεκίνησε πέρυσι την πρώτη ημέρα μετά τις διακοπές των Χριστουγέννων
τα τμήματα της Γ ήταν βαριεστημένα κι αυτό ήταν κολλητικό
ότι όμως χειρότερο μπορεί να σε βρει την ωρα του μαθηματος είναι ένα τμήμα που χαζολογάει χωρίς περιεχόμενο
τότε, σκέφτηκα κι έβαλα στα παιδιά μια εργασιούλα γραπτή στην οποία είχαν καθήκον να παρουσιάσουν την λειτουργία ενός ηλεκτρικού κυκλώματος τόσο απλά που να την καταλαβαίνει κι ένα μικρό πολύ παιδί
γράφηκαν απίθανες ιστορίες, αλλες προσέγγιζαν με επιτυχία και το φυσικό μέρος, αλλες ηταν καλές απο φιλολογική άποψη
όλες καταδείκνυαν το βαθμό κατανόησης του θέματος αλλά κυρίως τον συναισθηματικό και γενικά εσωτερικό κόσμο των μαθητών μου
φέτος το επαναλάβαμε
τα μεχρι στιγμής αποτελέσματα ήσαν εξ ισου ενθαρρυντικά και ποιοτικά
ενδιαφέρον έχει για μένα και το γεγονός της αποδοχής μιας τέτοιας μορφής εργασίας απο τα παιδιά
ξεκινάω λοιπόν τις δημοσιεύσεις γιατί θεωρώ πως οφείλω να μοιραστώ την εμπειρία
*******
η γλυκειά μου Άννα-Μαρία ( Γ2)
" Η μικρή Ευγενία μπαίνει μέσα στο δωμάτιο της, ανάβει ένα μικρό φωτάκι και λέει: μαμά! μαμά! θέλω να μου πεις την ιστορία του μικρού Ναλάμπη! μαμά: Πριν πολλά χρόνια ήταν ένα ζευγάρι που είχε τρία παιδιά. Τον πρώτο τον ονόμασαν Μπαταριούλη και ήταν πολύ ζωηρός και γεμάτος ενέργεια. Τον δεύτερο τον ονόμασαν Καλωδιάκο. Αυτός ήταν αδύνατος, πολύ ψηλός και μπορούσε να χωρέσει παντού. Τον τρίτο, τον πιο μικρό, τον ονόμασαν Ναλαμπη και δεν είχε τίποτα ιδιαίτερο, ήταν κοντούλης και λίγοστρογγυλός. Ένα ανοιξιάτικο σούρουπο, έτσι όπως έπαιζαν τα τρία αδερφάκια ενώθηκαν. Ο Καλωδιάκος έδωσε τα χέρια του στον Μπαταριούλη και ο μικρός Ναλάμπης έπιασε τον αδερφό του τον Καλωδιάκο από την μέση. Ξαφνικά, ο Ναλάμπης έγινε πολύ φωτεινός και αυτό φάνηκε σε όλους πολύ περίεργο. Τα τρία αδέρφια ξαφνιάστηκαν πολύ και αναρωτήθηκαν πως έγινε αυτό, αφού και άλλες πολλές φορές είχαν πιαστεί και στον Ναλάμπη δεν είχε αλλάξει τίποτα. Έτσι, τα τρία αδερφάκια έκαναν διάφορες κινήσειςκαι δοκίμασαν να πιαστούν με διάφορους άλλους τρόπους, μα στο τέλος κατάλαβαν πως μόνο με αυτή τη σειρά ο Ναλάμπης φώτιζε. Ο μικρός Ναλάμπης ήταν πολύ χαρούμενος που επιτέλους και αυτός με την βοήθειά των αδερφών του, ήταν κάτι ξεχωριστό. Από εκείνη την ημέρα, τα τρία αδερφάκια παίζουν συνέχεια αυτό το παιχνίδι. Η μικρή Ευγενία έκλεισε τα ολοστρόγγυλα γαλανά ματάκια της και η μητέρα της τής έσβησε το φωτάκι αφήνοντάς την να κοιμηθεί ήσυχα. "
*******
η γλυκειά μου Άννα-Μαρία ( Γ2)
" Η μικρή Ευγενία μπαίνει μέσα στο δωμάτιο της, ανάβει ένα μικρό φωτάκι και λέει: μαμά! μαμά! θέλω να μου πεις την ιστορία του μικρού Ναλάμπη! μαμά: Πριν πολλά χρόνια ήταν ένα ζευγάρι που είχε τρία παιδιά. Τον πρώτο τον ονόμασαν Μπαταριούλη και ήταν πολύ ζωηρός και γεμάτος ενέργεια. Τον δεύτερο τον ονόμασαν Καλωδιάκο. Αυτός ήταν αδύνατος, πολύ ψηλός και μπορούσε να χωρέσει παντού. Τον τρίτο, τον πιο μικρό, τον ονόμασαν Ναλαμπη και δεν είχε τίποτα ιδιαίτερο, ήταν κοντούλης και λίγοστρογγυλός. Ένα ανοιξιάτικο σούρουπο, έτσι όπως έπαιζαν τα τρία αδερφάκια ενώθηκαν. Ο Καλωδιάκος έδωσε τα χέρια του στον Μπαταριούλη και ο μικρός Ναλάμπης έπιασε τον αδερφό του τον Καλωδιάκο από την μέση. Ξαφνικά, ο Ναλάμπης έγινε πολύ φωτεινός και αυτό φάνηκε σε όλους πολύ περίεργο. Τα τρία αδέρφια ξαφνιάστηκαν πολύ και αναρωτήθηκαν πως έγινε αυτό, αφού και άλλες πολλές φορές είχαν πιαστεί και στον Ναλάμπη δεν είχε αλλάξει τίποτα. Έτσι, τα τρία αδερφάκια έκαναν διάφορες κινήσειςκαι δοκίμασαν να πιαστούν με διάφορους άλλους τρόπους, μα στο τέλος κατάλαβαν πως μόνο με αυτή τη σειρά ο Ναλάμπης φώτιζε. Ο μικρός Ναλάμπης ήταν πολύ χαρούμενος που επιτέλους και αυτός με την βοήθειά των αδερφών του, ήταν κάτι ξεχωριστό. Από εκείνη την ημέρα, τα τρία αδερφάκια παίζουν συνέχεια αυτό το παιχνίδι. Η μικρή Ευγενία έκλεισε τα ολοστρόγγυλα γαλανά ματάκια της και η μητέρα της τής έσβησε το φωτάκι αφήνοντάς την να κοιμηθεί ήσυχα. "
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου