epilogue .

Από Αύγουστο του 2004 έως και Αύγουστο του 2007 βρέθηκα με απόσπαση στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο.
Σεπτέμβρη του 2007, με την οικειοθελή επιστροφή μου στο σχολείο, κουβαλούσα στις "αποσκευές" μου κι ένα όνειρο
Να δημοσιοποιήσω τις δραστηριότητές μας κάνοντας γνωστό το σχολείο μας στο ευρύτερο κοινό και σπάζοντας τις προκαταλήψεις για τη γειτονιά
Έκανα λοιπόν, αυτό που ήξερα καλύτερα όντας χρόνια πριν ταξιδιώτης του διαδικτύου και blogger
Άνοιξα αυτό το blog με αφορμή την εργασία που κάναμε με την τότε Γ γυμνασίου και την αρωγή των μαθητών μου
Δώσαμε με τον Διονύση Αγγελόπουλο αυτόν τον πιασιάρικο τίτλο και με τους Γιάννη, Χρήστο και Κώστα, φτιάξαμε την εμφάνιση του
Η Δήμητρα και η Σοφία ανέλαβαν να γράψουν δυο πράγματα.. εισαγωγικά καλωσορίσματα.
όταν τα παιδιά εκείνης της Γ έφυγαν για Λυκειο, διεύρυνα τη  θεματολογία ώστε να δημοσιεύω στιγμές απο τη ζωή μας, εκδηλώσεις, εφαρμογές μαθημάτων, εργασίες σε μαθήματα, ποίηση μαθητών, ζωγραφική κ.ά.
Αρωγούς στη προσπάθεια αλλά και κινητήρια δύναμη βρήκα τους μαθητές που σήμερα τελειώνουν την Β Λυκείου
Με σπρώχνανε με το ενδιαφέρον και τη γλύκα τους
Έτσι, όρισα και δυο βοηθούς, τον Κώστα Βλάχο και την Ειρήνη Τσιούνη
Όταν αντιλήφθηκα και το ταλέντο της Στεφανίας Γούλα στη γραφή, προσέθεσα και εκείνη στους συνεργάτες του ιστολόγιου
Δουλέψαμε όμορφα
Δουλέψαμε καλά!
Ο Κώστας μάλιστα παρουσίασε και μια πρωτοβουλία πράγμα που έκανε πιο ενδιαφέρουσα τη συνύπαρξη και δημιουργία μας
Ο χρόνος όμως περνάει και τα παιδιά βρέθηκαν κι αυτά στο Λύκειο
Η συνέχεια ήταν μοναχική αλλά έτσι κι αλλιώς ως εκ του αντικειμένου, ενδιαφέρουσα

Ωστόσο, σήμερα, σχεδόν 6 χρόνια μετά το άνοιγμα αυτού του χώρου, αποφασίζω να τον απενεργοποιήσω οριστικά .
ο λόγος είναι πως κουράστηκα
κουράστηκα κι όχι βαρέθηκα
επέλεξα με πολλή σκέψη την  λέξη
κουράστηκα
κουράστηκα απο την απαξίωση της δουλειάς μας/μου που ορίζεται απο την  έλλειψη ενδιαφέροντος εκ μέρους της σχολικής κοινότητας και την "εκμετάλλευση" δι' ίδιον όφελος αυτής απο "ορισμένους"
Κλείνω λοιπόν εδώ αυτόν τον χώρο ευχαριστώντας πρώτα τους μαθητές που με συντρόφευσαν και τους οποίους ανέφερα πιο πάνω και δεύτερα όλους τους φίλους blogger που χωρίς προσωπικό όφελος, συντρόφευσαν τον χώρο, επαναδημοσίευσαν τις αναρτήσεις μας και είναι εκείνοι στην ουσία, που έκαναν γνωστό το σχολείο μας, βοήθησαν σε όποιο τεχνικό πρόβλημα προέκυπτε
ε υ χ α ρ ι σ τ ώ λοιπόν τους:
seaconfused
Νατάσσα Συλλιγνάκη
Τάσο Ν. Καραμήτσο
και φυσικά τον επί μακρόν φίλο και μέντορά μου , Σωτήρη Κανελλόπουλο

θ' ανταμώνουμε πάντα....

Ασημίνα Λαμπράκου ._