το 1ο Γυμνάσιο Ζεφυρίου πάει Παλαιά Βουλή .

ανάμεσα στα σημαντικά γεγονότα της σχολικής μας ζωής, οφείλουμε, κατά τη γνώμη μου, να κατατάξουμε τις επισκέψεις μας σε διάφορους χώρους

την 1η του μήνα που φεύγει, όπως ήταν προγραμματισμένο, καταμερίσαμε τους καθηγητές ανά τάξη και συνοδεύσαμε τα παιδιά σε εξωσχολικές δραστηριότητες

μου έτυχε (αναρωτιέμαι δηλαδή κατά πόσο ήταν τυχαίο..:))), να συνοδεύσω την Γ γυμνασίου στην επίσκεψή της στην Παλαιά Βουλή

α, μα δεν το κατάλαβα το: και; τι;...

ησυχάσατε;

το ίδιο κι εγώ!

μπήκα καταχαρούμενη (έτσι είμαι συνήθως σε τέτοιες εκδηλώσεις) στο πούλμαν και στρογγυλοκάθισα με το αβαντάζ πως οι δύο άρρενες συνάδελφοι, δε θα άφηναν σε δυο κυρίες, εμένα και τη Μαρία, να αναλωθούν με τα πολύ σοβαρά διαδικαστικά

πράγματι και πράγματι η αφεντιά μου, καθώς ήταν ήδη κουρασμένη από τα δικά της ποικίλα καθήκοντα, κάθισε σε θέση απόλαυσης της διαδρομής

με την ευκαιρία.. υπέροχα γκράφιτι στους δρόμους της Αθήνας

αμ δε!

είχα λογαριάσει χωρίς τον ξενοδόχο!

κι όταν ο "ξενοδόχος" είναι ο κύριος Σταυρόπουλος, το μενού κρύβει εκπλήξεις!!!...

μας παρέδωσε από ένα φάκελο, κρατώντας και έναν ακόμη για τον εαυτό του

παράλληλα μας ανακοινώθηκε το σχέδιο ..δράσης

οι μαθητές θα χωρίζονταν σε ομάδες με κριτήριο την εποχή γέννησής τους, κι εμείς θα ακολουθούσαμε ανάλογα

στο πακέτο που μας παραδόθηκε υπήρχαν φωτοτυπημένες φωτογραφίες από εκθέματα που θα βλέπαμε κι ανάλογο ερωτηματολόγιο

διαφορετικά για κάθε ομάδα

στο τέλος, ένα στοιχειώδες εργαλείο αξιολόγησης της δράσης

ο ίδιος εκτός από την ομάδα του, ανέλαβε και την ξενάγηση

το πράγμα κύλησε εξόχως καλά με τα αποτελέσματα να φαίνονται στα μάτια των μαθητών μας

σε μια καλύτερη φάση ενδεχομένως να σταθώ ικανή να προσθέσω και στοιχεία από τους φακέλους και την εξέλιξη του θέματος

δεν θάθελα όμως να περάσει η χρονιά δίχως να αναφερθώ σε αυτή την έξοχη δραστηριότητα με την ευθύνη του συναδέλφου

και δεν ήταν η πρώτη φορά..

σε κάποια επόμενη ημέρα, στο σχολείο πλέον, "παίζοντας", αξιολογήσαμε και σαν ομάδα συνοδών τα αποτελέσματα, τη συμμετοχή και τα αποτελέσματά της όπως κατεγράφησαν στα ερωτηματολόγια, κάθε ομάδας...

προς το παρόν, κάποιες από τις φωτογραφίες που συγκέντρωσα παίζοντας το ρόλο του άτακτου μαθητή..!!!

προσέξτε τη φορεσιά του Κολοκοτρώνη..

αλλιώς είχα στο μυαλό μου τους ήρωες

το ίδιο και τα παιδιά

θα φταιν' τα παραμύθια

ή μήπως οι εικόνες;.....

κΑλές γιΟρτές!!!!

οι μαθητές του Α2 τμήματος του σχολείου μας εύχονται με τον δικό τους τρόπο

αρχικά φιάξαμε ένα "σακούλι" στον πίνακα, με πράγματα κι ευχές που θεωρούμε σημαντικές για όλους

μετά προσπαθήσαμε σε μικρές και μεγάλες καρτούλες να φιάξουμε ο καθένας τη δική του ευχούλα

κατόπιν σχηματίσαμε το δεντράκι των ευχών μας στον πίνακα ανακοινώσεων

και.. ιδού!

Χρόνια Πολλά, Καλή Χρονιά

Ευτυχισμένο το 2011 και υγεία

(Μαρισόφη)

Καλά Χριστούγεννα, υγεία, ευτυχία, χαρά, αγάπη σ' όλο τον κόσμο

(Αλεξάνδρα)

Ευτυχισμένο το 2011, Καλή Χρονιά

(Νίκος)

Καλά Χριστούγεννα, καλή Πρωτοχρονιά, εύχομαι ο καινούργιος χρόνος να φέρει σε όλο τον κόσμο υγεία, χαρά, αγάπη μα πολύ αγάπη

(Δέσποινα)

Καλές γιορτές, χαρά και ειρήνη

(Κωνσταντίνος)

Εύχομαι να έχω αγάπη, υγεία και ευτυχία με τη νοικογένειά μου και τους συνανθρώπους μου

(Γιάννης)

Να πάρω περισσότερα CD για PS3..

(Φάνης)

Καλά Χριστούγεννα με υγεία και αγάπη

Να είναι καλά οι καινούργιοι χρόνοι

Εύχομαι ευτυχία και υγεία σ' όλο το κόσμο

Καλά Χριστούγεννα, καλή χρονιά

(Αικατερίνη)

Εύχομαι αγάπη σε όλο το κόσμο, χαρά, ειρήνη και ότι επιθυμήσει ο κόσμος. Καλά Χριστούγεννα.

Ευτυχισμένα Χριστούγεννα, υγεία, ευτυχία σ' όλο το κόσμο με πολύ αγάπη...

(Δήμητρα)

Εύχομαι υγεία και αγάπη για όλο το κόσμο και καλά Χριστούγεννα.

Πάει κι αυτό το έτος

πέρασε μοναχικά

μα, ελπίζω ο καινούργιος χρόνος

ναναι γεμάτος με αγάπη και χαρά

Μέσα απο τη καρδιά μου

θα σας πω το πόσο πολύ σας αγαπώ

και το παλιό το έτος παιδιά

πάει! πέρασε κι αυτό!!!!...

(Ελένη)

κΑλές ΓιορτΈς!

Poverty and Social Exclusion: απονομή βραβείων

σήμερα, βρεθήκαμε από τους πρώτους στη τελετή απονομής βραβείων για τις καινοτόμες δράσεις etwinning,

καταχαρούμενοι,

όχι άδικα μια που στον τομέα που συμμετείχαμε,

κερδίσαμε την πρώτη θέση με το έργο: πενία - παιδεία - εγκατάλειψη

έχουμε και λέμε:

νάμαστε κι εμείς!

ελαφρώς κουνημένοι γιατί παίρνουμε από μάτι...:))

εδώ, στη φάση που μας διαπερνούν,

όλους,

ρεύματα πνευματικότητας ή υπερδιέγερσης

η Μαριλένα στοχάζεται περιμένοντας

κι εγώ αρπάζω την ευκαιρία

να απαθανατίσω τη στιγμή και τη φατσούλα της :))

σε πρώτο και δεύτερο πλάνο, η τσαχπινιά κι ο στοχασμός

η αναμονή γύρευε λόγου να γίνει πιο υποφερτή

έι! δώστε μου την προσοχή σας!!!

εντάξει! η αναμονή μας κούρασε κι επιζητούμε διέξοδο στη κουβεντούλα

πρώτο και δεύτερο πλάνο

ο θίασος επί σκηνής

όχι όλος

ένα μερος του, όπως το είχαμε σχεδιάσει απο το σχολείο

πάντως, το μοναδικό σχολείο που έβαλε τους επί τους ουσίας πρωταγωνιστές, στο προσκήνιο

πρώτα ο μαθητής, δε λέμε;...

το βραβείο μας!!!

είμαστε καταχαρούμενοι

αυτό όμως δεν σημαίνει πως δεν σταθήκαμε και κριτικά στα πράγματα,

με τις δυνάμεις και την ευαισθησία που διαθέτουμε

"δηλαδή κυρία, βραβευτήκαμε που αναδείξαμε τη φτώχεια;

εμείς δεν θέλουμε την φτώχεια"

το βλέμμα του Σπύρου είχε την ένταση και τη σοβαρότητα ενός ανθρώπου που έχει ήδη προχωρήσει τη σκέψη του πέρα από την ερώτηση που έκφρασε και με τον τρόπο που το έκανε

ελπίζω να έχουμε τη δύναμη και τη φαντασία

να εξελίξουμε το θέμα σε ευρεία συζήτηση και πρακτική

ίσως και μακρυά από διαγωνισμούς...

για την ουσία του θέματος ...

πάντα το πράσινο θα γίνεται πιο ελκυστικό όταν εντός του γεννιέται το κόκκινο...

[κι ας είμαι παναθηναϊκός..]

οι δυο τελευταίες φωτογραφίες

είναι από θάμνους στην έξοδο του Υπουργείου

λεπτομέρειες καθώς και τα υπόλοιπα, θαυμάσια, διαγωνιζόμενα έργα

μπορεί κανείς να δεί εδώ:

http://www.etwinning.gr/?sectionId=18&articleId=561

http://www.etwinning.gr/files/1292510942afisa2010_apopsasiepitropis.pdf

http://www.etwinning.gr/new/contests/poster2010

ευχαριστώ θερμά τους μαθητές μου για το ξεκίνημα αυτού του ταξιδιού...

Poverty and Social Exclusion .

όλα τα στιγμιότυπα είναι γνήσια
κανένα δεν "στήθηκε" από εμάς
κάνοντας κλικ επάνω σε καθε ένα, μεγεθύνονται [ελπίζω]

- ας γκρεμίσουμε τα "τείχη" -

με αυτόν τον τίτλο έστειλα προχτές, την παραπάνω φωτογραφία στον μαθητικό διαγωνισμό στα πλαίσια του έτους για την καταπολέμηση της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού

το έναυσμα για την συμμετοχή μας έφτασε σε εμένα μέσω του etwinning letter list:

"Η ελληνική Εθνική Υπηρεσία Υποστήριξης της δράσης eTwinning (ΕΥΥ), στο πλαίσιο των δραστηριοτήτων για το Ευρωπαϊκό Έτος 2010, προκηρύσσει εθνικό μαθητικό διαγωνισμό δημιουργίας αφίσας με θέμα την Καταπολέμηση της Φτώχειας και του Κοινωνικού Αποκλεισμού."

επιζητώντας τρόπους να δραστηριοποιήσω τόσο τον εαυτό μου όσο και τους μαθητές μου σε δρόμους και τρόπους μάθησης έξω από τους δεδομένους και παλαιωμένους, άρπαξα την ευκαιρία και έθεσα την πρόκληση στο Β1 τμήμα του σχολείου μας

δεν θυμάμαι πως ακριβώς το ξεκίνησα

θυμάμαι όμως τις φατσούλες των μαθητών

ο κύβος ερρίφθη πάραυτα και το ραντεβού για την πρώτη βόλτα έκλεισε Πέμπτη μεσημέρι

άτομα έξι μαζί με εμένα και τον αδελφό της Μαρίας

ο Ηλίας στο ρόλο του ξεναγού, πλοηγού ή gps

οι υπόλοιποι με τα μάτια ανοιχτά σε ότι δεν είχαμε ξαναδεί

στην αυλή της κυρίας Κυριακής, εντοπίσαμε την εικόνα που ακολουθεί κι είναι η δεύτερη που επέλεξα να στείλω στον διαγωνισμό

μια σταφυλιέρα όπως μας εξήγησε η ίδια η κυρία

κάποτε είχε και τον κάδο από κάτω όπου έσταζε το στυμμένο σταφύλι

η κυρία Κυριακή μας έβαλε και στο σπίτι της

επιλέξαμε να μη βγάλουμε φωτογραφίες

άλλωστε, ο στόχος μας δεν ήταν να κάνουμε ρεπορτάζ καταδεικνύοντας τη φτώχεια, τη δυστυχία, αλλά να γνωρίσουμε γωνιές τη γειτονιάς μας που δεν είχαμε ξανά την ευκαιρία

- κοινωνικές ανισότητες -

με αυτόν τον τίτλο έγινε η αποστολή αυτής της 2ης φωτογραφίας

βήμα βήμα ανακαλύπταμε το πρόσωπο μιας πόλης που παρά το ότι διδάσκω 13 χρόνια σε σχολείο της, δεν ήξερα από κοντά

αν με ρωτήσει κανείς για την αποτίμηση της πρώτης αυτής βόλτας αλλά και του συνόλου της δουλειάς που σκεφτήκαμε να συνεχίσουμε, θα ήταν πως το σημαντικότερο υπήρξε ότι το σχολείο άνοιξε τις πόρτες του και βγήκε στους δρόμους και τα στενά της γειτονιάς

πως το σχολείο πήγε στη γειτονιά και δεν περίμενε αυτήν νάρθει στην αυλή του..

- διέξοδος -

η τιτλοδότηση σε αυτή την σύνθεση

δέκα νομίζω οι συμμετέχοντες στη δεύτερη βόλτα, χώρια ο Φίλιππος ο μικρός αδελφός του Παναγιώτη, η μαμά της Ουρανίας κι εγώ

νέες εντυπώσεις, νέες προσεγγίσεις, γέλια, πειράγματα, χαρά

σημειώνω εδώ δυο φράσεις που "βγήκαν" αυθόρμητα απο το στόμα των παιδιών και δείχνουν ένα μέρος της αλήθειας

..."μας κοιτάνε σαν ξένους"

"τελικά είναι ευγενικοί άμα τους μιλήσεις ευγενικά"

- να κάνουμε την παιδεία, γέφυρα στις κοινωνικές ανισότητες -

ο τίτλος αυτής της σύνθεσης

η δική μου αίσθηση συμπυκνώνεται στην απάντηση που έδωσα σε μια ερώτηση του Χρήστου στο facebook:

- αν δεν ένοιωθα ασφαλής μαζί σας από την άποψη της συνεργασίας μας σε ένα άγνωστο για εμένα περιβάλλον και με την ευθύνη σας απέναντι στους γονείς σας, αν δεν μου άρεσε η παρέα κι αν η βόλτα μου προκαλούσε αμηχανία ή φόβο, δεν θα σκεφτόμουν ...και φυσικά δεν θα το έλεγα δημοσίως πως θα το καθιερώσουμε

ναι! αποφασίσαμε να το συνεχίσουμε και να φιάξουμε κι ένα πρόγραμμα etwinning να ανταλλάξουμε εμπειρίες με κάποιο σχολείο της Ευρώπης

πενία - παιδεία - εγκατάλειψη

το θέμα αυτής της φωτογραφίας που πολυσυζητήθηκε

όταν αντικρίσαμε το "θέμα" μας, το πρώτο που μου ήρθε στο μυαλό ήταν η μεταφορική σημασία

μια κοινωνία που πετάει τα γεννήματα της, τα παιδιά, το μέλλον, στα "σκουπίδια"

ποιες είναι αυτές οι συνθήκες που οδηγούν τον άνθρωπο σε αυτή τη πράξη;

ποια άλλη φτώχεια είναι πιο μεγάλη από αυτήν μιας τέτοιας κατάστασης;

ποιο υπόβαθρο αν όχι αυτό της παιδείας, δεν είναι το ικανό κι αναγκαίο να βγει η κοινωνία από αυτή την θέση;

τέλος

με αγάπη.. στους μαθητές μου...

θα επανέλθουμε....

μετά το διαγώνισμα της Γεωγραφίας .

εκείνο που κουβαλάνε στις αποσκευές τους από το Δημοτικό τα ..πρωτάκια είναι η παιχνιδιάρικη διάθεση κι η οικειότητα μεταξύ τους, το καθαρό τους βλέμμα, η αγάπη και η φροντίδα από τους δασκάλους τους.

εκρηκτικό το μείγμα αν προσθέσεις την παιδικότητα που τα διακρίνει ακόμη... αλλά όχι κατ' ανάγκη καταστροφικό αν έχεις την κατάλληλη διάθεση, φαντασία και παιδεία να στρέψεις την ενεργητικότητά τους και τις συνήθειες που απέκτησαν στο Δημοτικό υπέρ της μάθησης.

όχι πως διαθέτω τα παραπάνω αλλά μου αρέσει να παρατηρώ τις αντιδράσεις και την πορεία τους και συχνά ζητώ από τα ίδια τα παιδιά να τοποθετηθούν σε θέματα που ζουν στο νέο τους χώρο εκμεταλλευόμενη το εγχείρημα για να διδάσκομαι κι εγώ από αυτά...

έτσι, κι εφόσον μετά από ένα πρόχειρο διαγώνισμα στη γεωγραφία είχαμε ένα δεκάλεπτο μέχρι να χτυπήσει το κουδούνι για διάλειμμα, κάλεσα τους μαθητές του τμήματος να μου γράψουν ανώνυμα πως αισθάνονται με τα διαγωνίσματα στο Γυμνάσιο

αντιγράφω μέρος των απαντήσεών τους:

"Γενικά στα διαγωνίσματα αισθάνομαι πολύ………χάλια! Δηλαδή έχω πάρα πολύ άγχος. Πρέπει να τελειώσω και γρήγορα για να έχω το χρόνο στο τέλος να το ελέγξω. Αλλά όταν παίρνουμε τα διαγωνίσματα μου αρέσει να βλέπω «20, 18, 17, 19». Δεν μου αρέσει όμως να βλέπω κάτω από «17» . δηλαδή εμένα δε με πειράζει και τόσο να βγάλω ένα «16», όμως πειράζει τους γονείς μου και γι αυτό μερικές φορές τα κρύβω από όλους.

Φέτος στην πρώτη Γυμνασίου έχουμε αρχίσει μια δύσκολη ύλη που αφορά αρκετή δουλειά για το σπί τι, ωστόσο και πολλά διαγωνίσματα.
Το Γυμνάσιο είναι ένα σχολείο που μου αρέσει πολύ αλλά το μόνο που με κάνει δυστυχισμένο είναι οι εργασίες του σπιτιού και τα διαγωνίσματα που έχουν αρχίσει να γίνονται όλο και περισσότερα αυτές τις μέρες.

Σήμερα είχα πολύ άγχος γιατί ξέρω ότι είμαι χάλια μαθήτρια και προσπαθώ να τα καταφέρω όσο μπορώ γιατί εμένα στο σπίτι δε με βοηθάει κανείς και τα κάνω όλα μόνη μου. […] είχα τόσο άγχος και έβλεπα τον Ψ που είχε πολύ άγχος και με έκανε να έχω κι εγώ μεγαλύτερο που μου ήρθε να κλάψω.

Όταν μας λένε οι κύριοι ότι θα γράψουμε τεστ έχω ένα πόνο στη καρδιά και με πιάνει το κεφάλι μου. Ειδικά στα … …. …. τρελαίνομαι.

Νοιώθω άβολα. Έχω τρακ. Νομίζω πως θα λιποθυμήσω, μου κόβονται τα πόδια, τρέμω ολόκληρη.

Εγώ νοιώθω άσχημα γιατί σήμερα ξέχασα να διαβάσω το μάθημα και γι αυτό νοιώθω άσχημα και τώρα θα πάρω βαθμό κάτω από τη βάση και νοιώθω πολύ άσχημα και φοβάμαι μήπως ξαναμείνω στην πρώτη τάξη.

Για τα τεστ εγώ είμαι πολύ καλά τα πηγαίνω μια χαρά. ΑΛΛΆ! Στο τεστ στα αρχαία πήρα 17 και είμαι πολύ λυπημένος.
μετά ακολούθησε το τεστ γεωγραφία κι επειδή στο τεστ στα αρχαία πήρα 17 θύμωσα και πείσμωσα και ήθελα να τα πάρω όλα 20!

Ναι! οι βαθμοί μου είναι σχετικά καλοί εκτός από ένα. Δεν έχω καθόλου άγχος. Δεν φοβάμαι κανένα διαγώνισμα άμα έχω διαβάσει. Δεν αισθάνομαι χάλια γιατί άμα πάρω κακό βαθμό δεν ήρθε η καταστροφή του κόσμου! Όταν έχω μπροστά μου το διαγώνισμα γράφω το καλύτερο δηλαδή ότι ξέρω μέχρι το τέλος. Άμα ο βαθμός μου είναι κακός μου πέφτει η διάθεση. Άμα είναι καλός μου ανεβαίνει η διάθεση. Αυτά. "

οι παρατηρήσεις και τα συμπεράσματα είναι οπωσδήποτε προσωπική υπόθεση...

Θα ήθελα να αφιερώσω αυτό το άρθρο στον σχολικό μου σύμβουλο κύριο Γιάννη Αρναουτάκη που είχα την τύχη να με καθοδηγήσει στα πρώτα μου βήματα στη δημόσια εκπαίδευση όταν ξεκινούσα σαν αναπληρώτρια στο Γυμν. Μαραθώνα.

"κι όταν θα βάζετε διαγώνισμα, θα εξετάζετε το μάθημα που οι ίδιοι κάνατε στη τάξη κι όχι την εγκυκλοπαίδεια που ενδεχομένως έχει ο μαθητής γιος γιατρού στο σπίτι του", μας έλεγε ή κάπως έτσι...

ΚαλΉ σχΟλιΚή ΧροΝιά

η εφηβεία είναι μια περίοδος όπου ο άνθρωπος αρέσκεται στις αντιδράσεις, σε επαναστατικότητα, αντίσταση στα συνηθισμένα

ε!!...

Να μια πράξη αντίστασης, διόλου αυτονόητη:

Να μάθουν τα παιδιά μας γράμματα!

Καλή σας χρονιά, νεαρές και νεαροί μου!!!!

(τα πλάγια γράμματα

μια ιδέα που αντέγραψα από το buzz

του Ανδρέα Παναγόπουλου,

δημοσιογράφου)

μια ανασκόπηση μουσικών και εικαστικών γεγονότων του 20ου αιώνα .

στη διάρκεια της χρονιάς και στα πλαίσια πολιτιστικού προγράμματος, οι συνάδελφοί μου Άκης Παππάς και Ευρύμαχος Κωστορίζος σε συνεργασία με τους μαθητές της Γ΄τάξης του σχολείου μας, δούλεψαν μια ανασκόπηση μουσικών και εικαστικών γεγονότων του 20ου αιώνα

συγκεντρώνοντας τη δουλειά τους, έφιαξαν μια παρουσίαση μίας και πλέον ώρας την οποία παρακολουθήσαμε στο κλείσιμο της χρονιάς συμμετέχοντας ενθουσιασμένοι ομολογώ, σε γνωστά κομμάτια του ρεμπέτικου, λαϊκού, δημοτικού αλλά και ροκ ρεπερτορίου

απο τις 116 διαφάνειες και τα πολλά μουσικά χαλιά, επέλεξα περίπου 75 για να φέρω στη δημοσιότητα μέρος της δουλειάς μαθητών-καθηγητών

οι μουσικές που κατάφερα να ταιριάξω στο σώμα του βίντεο είναι :

Ψέμα, μικρό μου ψέμα - Νίκος Γεωργιάδης (Reflections of Silence) και

το θέμα της Αναστασίας του Δημήτρη Παπαδημητρίου (Reflections of Silence)

η ανάρτηση γίνεται μέσω youtube

εδώ!!!!

Συντελεστές:

Ρεμπέτικο:

Κουλτσόπουλος Βασίλης

Μανωλοπούλου Εύα

Νεοφώτιστος Παναγιώτης

Pop - Rock:

Αποσπορης Μάκης

Αρβανίτου Καλλιόπη

Κλαπάκης Βαγγέλης

Λαμπρινού Πηνελόπη

Μαραγκού Ζωή

Καραγιαννίδου Όλγα

Ντικέν Ανδρέας

Παππά Άννα-Μαρία

Τσιούνης Χρήστος

Δημοτικό Τραγούδι:

Ασημακοπούλου Ελευθερία

Μιχαηλίδου Σοφία

Μουτζούρη Κανέλλα

Μουσική του Πολέμου:

Δημητρακόπουλος Δημήτρης

Καλαμβαλίκης Θεμιστοκλής

Τσιούνη Ειρήνη

Εικαστικά Θέματα:

Γκουβόπουλος Ανδρέας

Καλαμβαλίκης Θεμιστοκλής

Μιχαηλίδου Σοφία

Παππά Άννα-Μαρία

Ντικέν Ανδρέας

Πέτρου Δημήτρης

Τσιούνη Ειρήνη

Ροβίθης Παντελής

Φιλιακούδης Αλέξανδρος

Δημητρακόπουλος Δημήτρης

Σαρκατζίδη Κωντσαντίνα

Pps:

Αποσπόρης Μάκης

Κουλτσόπουλος Βασίλης

Δημητρακόπουλος Δημήτρης

Καλαμβαλίκης Θεμιστοκλής

Υπεύθυνοι Καθηγητές:

Άκης Παππάς

Ευρύμαχος Κωστορίζος

η τελευταία σειρά της τελευταίας παραγράφου .

δύσκολη η εισαγωγή σε τέτοιου περιεχομένου ποστ

αφήνω τα παιδιά να δώσουν το στίγμα, ευχαριστώντάς τα για μια ακόμη φορά κι ευχόμενη την πρόοδο και την υγεία τους

Να 'μαστε λοιπόν, σήμερα.

Είναι η τελευταία μέρα της σχολικής χρονιάς.

Κάθε άλλη χρονιά η μέρα αυτή θα φάνταζε πολυπόθητη. Φέτος όμως τα πράγματα είναι ολότελα διαφορετικά.

Η σημερινή μέρα αποτελεί ένα σημαντικό σταθμό στη μαθητική μας ζωή, γι'αυτό και η καρδιά μας είναι πλημμυρισμένη από συγκίνηση.

Τη στιγμή αυτή, καθώς αναπολώ τα παλιά, ένα πλήθος αναμνήσεις έρχονται στο μυαλό μου... Τι να πρωτοθυμηθούμε; Τις ατέλειωτες ώρες μαθήματος; Τις εξετάσεις; Τα παιχνίδια στην αυλη; Τις εκδρομές; Τα διαλείμματα; Τις πλάκες με τους συμμαθητές μας; Τους καθηγητές μας; Τι απ'όλα αυτά; Όλα μας είναι ευχάριστα και όλα μας συγκινούν.

Διάβασμα αρκετό, αγώνες για να βγούμε οι "πρώτοι" της τάξης, λύπη στην αποτυχία, το μειδίαμα του θριάμβου στην επιτυχία...

Μας πιάνει μεγάλη θλίψη και άγχος με την ιδέα ότι δε θα τα ξαναβιώσουμε όλα αυτά.

Και οι καθηγητές όμως! Κι αυτοί θα μας λείψουν. Τοσα χρόνια κοντά μας αποτελούν κομμάτι της ζωής μας. Μπορεί να υπήρχαν μερικές διαφωνίες καθώς και αρκετές δύσκολες στιγμές, παρόλα αυτά οι ευχάριστες ήταν πολύ περισσότερες κι αυτές είναι που μένουν.

Πραγματικά, είμαστε πολύ περήφανη που φοιτήσαμε σ'αυτό το Γυμνάσιο και πιστεύουμε ότι η φοίτησή μας σε κάποιο άλλο δεν θα μας έδινε τόσα πολλά.

Οι καθηγητές, αν και αυστηροί σε κάποια θέματα, ήταν και είναι κοντά μας και νοιάζονται για τους μαθητές τους κι αυτό μας το έδειξαν πολλές φορές και με τη διοργάνωση αξιόλογων εκδηλώσεων που μας άγγιξαν και μας συγκίνησαν όλους. Τέτοιες στιγμές μας έκαναν περισσότερο περήφανους για το σχολείο μας και μας έκαναν να ξεχνάμε όλες τις κακές στιγμές.

Το μόνο παράπονο που έχουμε, είναι το γεγοός ότι δεν πήγαμε τριήμερη εκδρομή. Αυτή ειναι, ίσως, η μοναδική πικρία που θα μας μείνει απ'το σχολείο.

Θα μας λείψουν όλοι και όλα πάρα πολύ.

Καλό Καλοκαίρι σε όλους!!!

Ειρήνη Τσιούνη Γ2'

Τρία χρόνια χαρούμενα δημιουργικά με μικρές ή μεγάλες δυσκολίες έφτασαν στο τέλος τους. Στο βιβλίο της ζωής μας στο κεφάλαιο με τίτλο "Γυμνασιακά χρόνια" σήμερα το πρωί γράφτηκε η τελευταία σειρά της τελευταίας παραγράφου.

Έχοντας μαζί μας τα εφόδια που πήραμε απ'αυτόν εδώ το χώρο ξεκινάμε να εγκαινιάσουμε ένα νέο κεφάλαιο με τίτλο "Χρόνια Λυκείου".

Πιστεύοντας πως πρώτα απ' όλα θα είμαστε υγιείς εύχομαι και το επόμενο κεφάλαιο που με τον καιρό θα ανοίξει να το χαρακτηρίζει η δημιουργία και στο τέλος του όλοι μας να βρισκόμαστε στην αρχή ενός δρόμου που θα ταιριάζει στον καθένα μας.

Θα ήθελα να ευχαριστήσω τους καθηγητές μας που ήταν δίπλα μας από την πρώτη μέρα της γυμνασιακής μας ζωής ως και σήμερα, να τους ευχηθώ να είναι καλά και να τους ζητήσω πάντα να βρίσκονται κοντά στους μαθητές τους και να τους υποσχεθώ πως θα θυμάμαι πάντα αυτά που με δίδαξαν.

Τέλος, θα ήθελα να ευχηθώ σε όλους ένα χαρούμενο και καλό όσο μπορεί να είναι καλοκαίρι!

Βασίλης Κουλτσόπουλος Γ1'

την ανάρτηση επιμελήθηκαν

η μαθήτρια Ειρήνη Τσιούνη

κι η καθηγήτρια Ασημίνα Λαμπράκου

ο τίτλος της ανάρτησης, τμήμα από την ομιλία του μαθητή Βασίλη Κουλτσόπουλου

οι φωτογραφίες του κλιπ,

είναι κάποιες από τη ζωή των μαθητών

της φετινής τρίτης τάξης

στο πέρασμά τους από το σχολείο

εκ μέρους των καθηγητών

αποχαιρέτισε η κυρία Μαρία Ράικου

παραυρέθηκαν επίσης η Δήμαρχος και μέλη του συλλόγου γονέων και κηδεμόνων

το ταξίδι δεν έχει τελειωμό...

καλό δρόμο...

επαναπροσδιορισμός .

αντιγράφω:

τι περίμενα από το γυμνάσιο.

το καλοκαίρι πριν έρθω στο Γυμνάσιο προσπαθούσα να συνηθίσω στην ιδέα ότι μεγάλωσα, ότι ανήκω σε μια νέα ομάδα και ότι ενώ πήγαινα στην μεγαλύτερη τάξη του Δημοτικού και με θεωρούσαν μία από αρχηγούς του σχολείου, ξαφνικά θα βρεθώ να θεωρούμαι μια μαθήτρια από τις μικρότερες τάξεις.

όταν ξεκίνησαν τα μαθήματα και όλα πήγαιναν μια χαρά, όταν πια είδα πως δεν είχαν αλλάξει και πολλά πράγματα, άρχισα να νοιώθω ότι συνυπάρχω με αυτά τα παιδιά και ότι ανήκω εδώ, ότι είμαι μια από αυτούς και πως γενικότερα το σχολείο επιτέλους με αποδέχτηκε. Έτσι το αποδέχτηκα κι εγώ.

σε αντίθεση με άλλα παιδιά, στο Γυμνάσιο είχα ένα πρόβλημα επιπλέον από ότι τα άλλα κορίτσια. Ήμουν το μοναδικό κορίτσι στο τμήμα μου κι ένιωθα πολύ άτυχη. Δεν είχα κάποιον να μιλήσω και να με καταλάβει και να με κάνει πως δεν ξεχωρίζω τόσο. Ένιωθα σαν αιχμάλωτη σε μια φυλή ανδρών που όπως στον πόλεμο σε βασανίζουν κάνοντας πλάκες με εμένα για να νομίσουν πως διαφέρω απίστευτα πολύ από τους άλλους. Ευτυχώς όμως όλα τελείωσαν όταν η φίλη μου η Άννα και ο Γιάννης ήρθαν εδώ. Ήταν σαν συμπαράσταση, σαν από μηχανής θεοί με άλλα λόγια.

τώρα όμως που όλα κοντεύουν να τελειώσουν για να ηρεμήσω κι εγώ από όλες αυτές τις ξαφνικές αλλαγές στη ζωή μου, είμαι πολύ χαρούμενη γι αυτό το γεγονός!!!

Μαριλένα Μ.

(Α2)

η Μαριλένα είναι μια από τις πιο ισχυρές και συγκροτημένες προσωπικότητες της φετινής Α Γυμνασίου

αξίζει λοιπόν διπλά αυτό της το κείμενο

και γιατί αφήνει να φανεί η αλήθεια τόσο της σημασίας του ρόλου όσο και της αλλαγής του από βαθμίδα σε βαθμίδα

αλλά και για το επόμενο σημείο όπου διαφαίνεται η σημασία τού να μην ξεχωρίζει κάποιος μέσα στην ομάδα του, να βρίσκει συμπαραστάτη

αναρτώ το κείμενο της εδώ και το αφιερώνω σε όλους τους δασκάλους του Ζεφυρίου αλλά και την αγαπητή Τζούλια Φορτούνη, δασκάλα σε μιαν άλλη έκτη ....αταξίας

ο χορός .

στο τέλος της χρονιάς, διάφορα οργανώνονται
η φετινή δεν θα αποτελούσε εξαίρεση
στα πλαίσια αυτά λοιπόν, έγιναν αγώνας μπάσκετ καθηγητών-μαθητών και ποδοσφαιρικοί αγώνες μεταξύ των τμημάτων Β και Γ γυμνασίου μερικά στιγμιότυπα από τους οποίους ήδη αναρτήσαμε κι εδώ
παρουσιάσαμε τις εργασίες μας από τα προγράμματα αγωγής υγείας και λέσχη ανάγνωσης τις οποίες είδατε εδώ με μορφή slide
και , τέλος, χορέψαμε!
όχι όλοι δηλαδή! μερικές από τις μαθήτριες της Γ κι άλλες από την Α και Β τάξεις του σχολείου μας
τις πρώτες συνόδευσε με μπρέικ ντάνς ο μαθητής της Β, Γιώργος Καραγιαννίδης

οι μαθήτριες που χόρεψαν όπως έρχονται στο μυαλό μου είναι οι: Σοφία Μιχαηλίδη, Ειρήνη Τσιούνη, Άννα-Μαρία Παππά, Κωνσταντίνα Σαρκατζίδη -όλες από το Γ2 τμήμα- , Πόπη Μαρτσέλου (Β2), Παναγιώτα Αποσπόρη, Ουρανία Βασιλείου (Α1) και Γιώτα Tαούς (Α3)
τα κορίτσια της Γ χόρεψαν το: "ήρθε η στιγμή" του Βέγγα και τα υπόλοιπα το rude boy της Rihanne
κι ιδού μερικά στιγμιότυπα επεξεργασμένα με το πρόγραμμα movie maker

ένα σχολείο για την Γάζα .

"Μόλις μπήκαμε στη Γάζα. Λευτεριά στη Παλαιστίνη!"
το μήνυμα έφτασε στο κινητό μου πριν αρκετή ώρα
δεν ξέρω τι μπορεί να σημαίνει για πολλούς, ούτε και ποια ερωτήματα καλής διάθεσης ή αντιπαραβολής μπορεί να προκύψουν
εμένα με έκανε να συγκινηθώ και σχεδόν να κλάψω
συγκρατηθηκα όμως

η αναφορά έφτασε σε μένα από τη συνάδελφο Χρυσούλα Ψιμούλη, γραμματέα της ΕΛΜΕ και Φιλόλογο του Λυκείου Ζεφυρίου, η οποία συμμετέχει στην αποστολή ελλήνων εκπαιδευτικών

η προσπάθεια που ξεκίνησε περυσι, είχε στόχο να συγκεντρωθεί ένα ποσόν το οποίο θα δινόταν χέρι χέρι στους εκεί εκπαιδευτικούς προκειμένου να βοηθήσουμε στο χτίσιμο μιας σχολικής μονάδας

το ποσόν που συγκεντρώθηκε έφτασε τα 78000 ευρώ και η πρώτη προσπάθεια να φτάσουν στην Γαζα έγινε περυσι τον Ιούνιο αλλά απέτυχε
εφέτος και μέσω και πάλι της Αιγύπτου, οι συνάδελφοι εκπαιδευτικοί όλων των βαθμίδων, κατάφεραν να φτάσουν στο έδαφος της Παλαιστίνης κι ελπίζω κι εύχομαι να ολοκληρώσουν το εγχείρημά τους

αποφάσισα να κάνω την αναφορά εδώ, στο δικό μας blog, αφού κι εμείς, μαθητές και καθηγητές του 1ου Γυμνασίου, πέρυσι συμμετείχαμε στην προσπάθεια με το μικρό ή μεγαλύτερο οβολό του ο καθένας... το όφειλα σαν ενημέρωση και όχι μόνο, αφού, κατά την γνώμη μου, η πράξη αποτελεί παράδειγμα ήθους....

μπράβο στους συναδέλφους

τις ευχές μας για επιτυχία..

για όσους θελήσουν να παρακολουθήσουν την πορεία του εγχειρήματος, δίνω την διεύθυνση του blog της ΕΛΜΕ Ανω Λιοσίων, Ζεφυρίου, Φυλής

οι ποδοσφαιρικοί αγώνες του σχολείου μας .

οι ποδοσφαιρικοί αγώνες του σχολείου μας
Μάιος 2010

συγχαρητήρια σε όλους που αγωνίστηκαν

ιδιαιτέρως στους τερματοφύλακες των ομάδων


και....
αναλαμβάνοντας την ευθύνη του λάθους μου [:)))], νικητής αναδείχθηκε η ομάδα του Β2 τμήματος του σχολείου

C:\Fakepath\Football Match

View more videos from assi l.

υπερφυσικά όντα στα παραμύθια .

μια εργασία στα πλαίσια της Λέσχης Ανάγνωσης που λειτούργησε εφέτος στο σχολείο μας με πρωτοβουλία της κυρίας Μαρίνας Ρέτζιου με μαθητές του Α1 τμήματος του σχολείου μας
την ευθύνη της παρουσίασης έχει η γράφουσα

fairies and dragons

View more webinars from assi l.

γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον .

μια δουλειά των μαθητών της έκτης τάξης του 7ου δημοτικού σχολείου μιας περιοχής που δεν ξέρω ποια είναι
η εικονοποίηση έγινε με τη βοήθεια της δασκάλας τους

απολαύστε το!!!

Στίχοι: Διονύσης Τσακνής

Μουσική: Διονύσης Τσακνής

Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον... Δείτε περισσότερα.
στο μέλλον που φτιάχνετε όπως θέλετε
αφού η ιστορία σας ανήκει
σαρώστε το λοιπόν αν επιμένετε

Στ' αυτιά μου δεν χωράνε υποσχέσεις
το έργο το 'χω δει μη με τρελαίνετε
το πλοίο των ονείρων μου με πάει
σε κόσμους που εσείς δεν τους αντέχετε

Μένω μονάχος στο παρόν μου
να σώσω οτιδήποτε - αν σώζεται -
κι ας έχω τις συνέπειες του νόμου
συνένοχο στο φόνο δε θα μ' έχετε

Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον
το κόλπο είναι στημένο και στα μέτρα σας
ξεγράψτε με απ' τα κατάστιχά σας
στον κόπο σας δεν μπαίνω και στα έργα σας

Γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον
στο μέλλον που φτιάχνετε όπως θέλετε
αφού η ιστορία σας ανήκει
σαρώστε το λοιπόν αν επιμένετε

Μένω μονάχος στο παρόν μου
να σώσω οτιδήποτε - αν σώζεται -
κι ας έχω τις συνέπειες του νόμου
συνένοχο στο φόνο δε θα μ' έχετε

~*~

διόρθωση:

το βίντεο είναι δουλειά της έκτης τάξης του 7ου Δημοτικού σχολείου Χαϊδαρίου κι έγινε με την τεχνική υποστήριξη της δασκάλας τους, Τζούλιας Φορτούνη

τα συγχαρητήριά μου...!

α.λ.

ευκαιρίες συμφιλίωσης...

και Σταυρόπουλος και Αγγελόπουλος

κυρίες και κύριοι
ή...
νεαρές και νεαροί...
η πρώτη σκηνοθετική απόπειρα του κυρίου Σταυρόπουλου
ο αγώνας μπάσκετ
αργήσαμε αλλά ...κεντήσαμε!!!

αφιερωμένο στον Τσιούνη - Κόμπε!!!

Να δεις τι σου'χω γ μετά-videoclip-Παπακων/νου-Μαχαιρίτσας

ποίηση Μιχάλη Γκανά
μουσική Λαυρέντης Μαχαιρίτσας

Στο ασανσέρ σφάζουν αρνιά
στο ρετιρέ κριάρια
και στο μεγάλο λίβινγκ ρουμ
με ρομπ ντε σαμπρ κυκλοφορούν

Στον καμπινέ πάνε συχνά
και στο μπιντέ καβάλα
προσεύχονται διαπασών
εις το Λαχείο Συντακτών

Με άλλα λόγια θα στο πω
κι έναν ανάπηρο σκοπό
απ' το πενήντα και μετά
μας έχουν πνίξει τα μπετά
να δεις τι σου 'χω για μετά

Στου Στρατηγάκη την αυλή
και σ' άλλα ινστιτούτα
λέει πολλοί 'ναι μαζεμένοι
Ρωμιοσύνη μου καημένη

Η γλώσσα κόκκαλα δεν έχει
μα κόκκαλα τσακίζει
με YES και SORRY και λοιπά
και με σπασμένα Αγγλικά

Με άλλα λόγια θα στο πω
κι έναν ανάπηρο σκοπό
απ' το εξήντα και μετά
ανά, κατά, διά, μετά
να δεις τι σου 'χω για μετά

Καβάλα πάνε σινεμά
καβάλα super market
μπαίνουμε σ' άλλη εποχή
πιο stereo και γιώτα χι

Ελλάς, Ελλήνων Χριστιανών
κι αντίσταση και γύψος
Πολυτεχνείο ξαφνικά
μεταπολίτευση και τα λοιπά

Με άλλα λόγια θα στο πω
κι έναν ανάπηρο σκοπό
απ' το εβδομήντα και μετά
μας έχουν πνίζει τα σκατά
να δεις τι σου 'χω για μετά

Εδώ και τώρα αλλαγή
και πανταχού το νέφος
από τα out και τα in
βγήκανε γιάπηδες με τζην

Σκυλάδικα στην εθνική
disco στην παραλία
ανάδελφος Ελληνισμός
ενώ επίκειται σεισμός

Με άλλα λόγια θα στο πω
κι έναν ανάπηρο σκοπό
απ' το ογδόντα και μετά
να δεις τι σου 'ρχεται μετά
να δεις τι σου 'χω για μετά

Στο ενενήντα φτάσαμε
εμπρός ταχύ το βήμα
να το ακολουθήσουμε
γιατί καθυστερήσαμε

Εοκ, Νου Δου, περικοπές
Κυπριακό και Σκόπια
Θε μου πως φτάσαμε ως εδώ
στα σύνορα του Εξαποδώ

Με άλλα λόγια θα στο πω
κι έναν ανάπηρο σκοπό
απ' το ενενήντα και μετά
να δεις τι σου 'χω για μετά

Μα η Ελλάδα ως γνωστόν
ποτέ της δεν πεθαίνει
και όπως έχει ειπωθεί
κάποια στιγμή θ' αναστηθεί

Μητέρα μεγαλόψυχη
ή φάντασμα και ζόμπι
ας κάνουμε υπομονή
το δυο χιλιάδες θα φανεί

Με άλλα λόγια θα στο πω
κι έναν ανάπηρο σκοπό
την ονειρεύτηκα ξανά
συγκάτοικο σ' ένα βραχνά
να με ξυπνάει με βρισιές

ας αξιολογήσουμε.. ας αξιολογηθούμε...

θα μπορούσα να βάλω οποιαδήποτε λεζάντα κάτω από αυτή τη φωτογραφία
το αμφισβητεί κανείς;
μια που να δηλώνει απαξίωση ή και οργή
καταγγελτική δηλαδή της κατάστασης στα σχολεία
ή μια που να "φωνάζει" με σκοπό να δημιουργήσει εντυπώσεις
σύμφωνη δηλαδή με ότι έχω διδαχθεί παρακολουθώντας τα τελευταία χρόνια τηλεόραση, τα παράθυρα συζητήσεων,τις λεγόμενες κοινωνικού περιεχομένου μεσημεριανές αλλά και μερικές βραδινές εκπομπές
επειδή όμως τίποτε από τα παραπάνω δεν ταιριάζει στην ψυχοσύνθεση μου, λέω απλά πως σήμερα χρειάστηκε να ασχοληθούν δυο συνάδελφοι με την επιδιόρθωση του κουδουνιού του σχολείου


γαϊδάρου πόδα στο νερό, θα πεις αν είσαι κρητικός
έλα σκέψου όμως λίγο περισσότερο
δες σε παρακαλώ τον χρόνο που δαπανήθηκε
χασούρα δηλαδή από το μάθημα
την αναστάτωση; την σκέφτηκες;
όχι! δεν είναι πως ο Δήμος δεν θα έστελνε συνεργείο
πιστεύω πως θα το έκανε
είναι πως κερδίσαμε χρόνο από την διαδικασία
ξέρεις πως είναι αυτά τα πράγματα
ενημερώνεις
ρωτάνε
κάνουν αυτοψία (έλεγχο)
επισκευάζουν..


επιπλέον δείξαμε στους μαθητές μας πως μερικά θέματα οφείλουμε αλλά και μπορούμε να τα αντιμετωπίζουμε μόνοι μας κι έγκαιρα
τι; γελιέσαι! τα μαθήματα δεν δίνονται μόνο με λόγια και ύλη διδακτέα ή την διδαχθείσα
δίνονται και από τις πράξεις μας και την πρακτική μας
κι η πρακτική αυτή είναι φαινόμενο καθημερινό σε πολλά από τα σχολεία της χώρας
κυρίως σχολεία της περιφέρειας ακόμη κι αν η περιφέρεια είναι όπως εμείς, της Αττικής δηλαδή
κι η γράφουσα, πολλά έχει να θυμηθεί από την εποχή που έπαιρνε την σφουγγαρίστρα να στραγγίξει τα νερά της βροχής που γλύφανε την οροφή του εργαστηρίου Φυσικών Επιστημών και κατακτούσανε μερικά από τα τετραγωνικά του πατώματός του
είχαμε καθαρίστρια
δεν ήταν εκεί το θέμα
το θέμα ήταν πως η αίθουσα άνοιγε από την ίδια και το πρόβλημα έπρεπε να διορθωθεί πριν την έναρξη της πρώτης σχολικής ώρας
αυτενέργεια λοιπόν και πράξη διδαχθείσα... με εννοείς ελπίζω


ας το αξιολογήσουμε λοιπόν κι αυτό
θέλω να πω πως, αν θελήσουμε τα σχολεία να δουλεύουν ρολόι, αξιολογώντας τις σχολικές μονάδες σε επιμέρους στόχους που θα βάζουν οι ίδιες και που θα έχουν σχέση με την βελτίωση της εκπαιδευτικής διαδικασίας... ε! οφείλουν να δουλεύουν ρολόι,( καλή ώρα..,) όλα τα παραπλεύρως σχετιζόμενα με την εκπαιδευτική διαδικασία.. ειδάλλως, ας αξιολογήσουμε και αξιολογηθούμε και σε αυτά.... .... ....

η ευθύνη της ανάρτησης και της γνώμης

βαραίνει την υπογράφουσα

Διατροφή και Εφηβεία .

μια παρουσίαση με αφορμή το project: Διατροφή κι εφηβεία,

όπως δουλεύτηκε και παρουσιάστηκε από την συνάδελφο Σταματία Μαζαράκη

στην λήξη της περυσινής χρονιάς

η μουσική επένδυση δικής μου επιλογής

από την συλλογή Very Best of Film Music του Ennio Moricone: Chi Mai

adolescence and nutrition

View more presentations from assi l.